Chakra Mandines

Αυτή η φάση με ανάγκασε σε μια γρήγορη πτήση ΝΝΑ.Πλησίασα στο λιμάνι του όρμου της Chakra Mandines νωρίς το μεσημέρι.Είχε ζέστη,υγρασία και μια απίστευτη μουντάδα.Στο λιμάνι ήταν δεμένα μόνο κάτι ψαροκάϊκα, άθλια όσο κι οι ψαράδες τους, καμιά ντουζίνα ημιάγριοι που έπιναν άγνωστης προέλευσης μπύρα σ'ένα 'μπαρ'στην άκρη του λιμανιού φτιαγμένο πάνω σε κορμούς υδρόβιων δένδρων και μπηγμένο μέσα στο νερό.
Καθόσουν πάνω σ'ένα ψηλό κορμό που έπαιζε το ρόλο καθίσματος στον πάγκο που έβλεπε στο πέλαγος πίνοντας κάτι σκούρο,αργότερα κατάλαβα πως ήταν ουίσκι.Φορούσες μια μακρυμάνικη μαύρη μπλούζα που άφηνε το λαιμό σου ανοικτό και τζήν.Τα πόδια σου ήταν γυμνά και τα είχες βουτηγμένα στη θάλασσα.
Βγήκα έξω κολυμπώντας κι ο λεβάντες μου ξεσήκωσε τα μυαλά.
Κάπου πίσω από τα νησιά ακουγόταν ο ήχος του κομματιού που χόρεψα ένα βράδυ στο τείχος του Βερολίνου κοντά στο Check Point Charlie.
Ξεκίνησε να ψιχαλίζει χοντρές καυτές σταγόνες γλυκού νερού.
Κάθισα δίπλα σου πίνοντάς τες από το στόμα σου μαζί με το ποτό σου.
Κατάλαβα πως κάποια ταξίδια δεν πρέπει να γίνονται ποτέ.
Μόνο να γράφονται.