Περίπου έτσι έλεγαν τη βάρκα που μας πήρε από το νέφος σου και μας κατέβασε κάτω.Είναι πιθανό να βαρέθηκες η ακόμα και να σε τράβηξα εγώ.
Χτες το βράδυ κι ανάμεσα σε όλα όσα συμβαίνουν εδώ γύρω, σε είδα και αναγκάστηκα.
Ξέρεις τα μαύρα χρώματα που μισούν οι άλλοι και που δεν μασάω, σ' έρριξα κάτω, αγκαλιαστήκαμε, αφήσαμε 30 χρόνια πίσω μας και κατεβήκαμε.
Φύσαγε αφάνταστα.Πήγαμε κατευθείαν στο μπαρ.
Έβαλες τα πόδια σου πάνω κι αρχίσαμε να πίνουμε.
'Επαιζε Τούρκικα ανάκατα με Ινδιάνικα, εξυπηρετώντας έτσι την πολύχρωμη πελατεία.
Κατάλαβα ότι δεν υπάρχω όταν σε είδα να ξαπλώνεις στο πάτωμα.
Τα κόκκινα παπούτσια σου ακούμπαγαν στα νερά που έβαζε η πλημμυρίδα.
Ακούσαμε μαζί τις φωνές μιας γυναίκας που έκλαιγε.
Κοίταξα ψηλά.Ο καιρός θα χειροτέρευε.
.
Πετάξαμε ξανά πίσω.
No comments:
Post a Comment