Σαν τα καράβια κι εσύ. Πας κι έρχεσαι με την άνεση του νόμιμου επισκέπτη.
Τύπου μωρό μου ξεφόρτωνα κάπου βόρεια
αλλά να που γύρισα κι έλα τώρα να τα βρούμε πριν την ξανακάνω κλπ κλπ.
Το χέρι σου ήταν βαρύ και μ'άρπαξε σέρνοντάς με από το πάνω στα χιόνια κι απο εκεί
κατευθείαν στο ψαράδικο του Manolo,πάλι πουτάνες γεμάτο ήταν εκεί μέσα.
Σου εξήγησα ότι αυτή η ιστορία δεν είχε ούτε αρχή ούτε τέλος, ήσουν απλά το μη νόρμαλ
ένα βράδυ που όλοι μιλάγαν για εκλογές, τίποτα παραπάνω παρά μια φαντασίωση σόουλ- μέητ- αλλά εσύ επέμενες να πιούμε και ποτά.
Ήταν πυκνό σκοτάδι εκεί μαλάκα μου, και λαμπύριζαν πράσινες φλόγες,υγρά
χυμμένα από το σπέρμα και τις σκόνες των ανδρών που δεν μίλαγαν άλλες γλώσσες.
Μετά εσύ κοίταγες τριγύρω, στη δική μου πόλη
κάτω από τα καλέμια που κράταγαν τα καράβια κι έτσι εγώ βρήκα ευκαιρία και ξέφυγα.
Έβαλα πολύ δυνατά ένα παλιό τέκνο κομμάτι, ξεσκόνισα τις σκέψεις μου, τράβηξα το χέρι μου και σώθηκα μέσα στα πιό ήμερα νερά της πιό ανήσυχης πόλης της καρδιάς μου.
No comments:
Post a Comment