Για μένα ήταν σαν νάκουγα ντουντούκες να φωνάζουν χτυπώντας νότες Στοκχάουζεν, Σοστακόβιτς με μίγμα από ιδέες που, κάποτε - κάποτε, αλλάζουν την πορεία μιας γενιάς.
Ακούω συνέχεια με μικρά διαλείμματα.
Κάποιος να τους το μεταφράσει και να τους το πει αυτό.
Αφού αυτό θέλουν εγώ αυτό θα κάνω.
Μαλάκα, αυτός ο δίσκος δεν σηκώνει βαθμούς,κρυφοκοιτάγματα, τίποτα.
Mόνο την τρίχα μου.
No comments:
Post a Comment