Κλασική
περίπτωση άλμπουμ φίφτι-φίφτι: το μισό παίζει repeat και το άλλο μισό δεν με νοιάζει αν
ζει ή αν πέθανε. Γιατί, λοιπόν, είναι στη δεκάδα; Για δύο λόγους: ο πρώτος
είναι ότι οι White Lies ‘με έχουν’ γενικώς και δεν
χρειάζεται να προσπαθήσουν και πάρα πολύ για να με πείσουν. Μου λένε: ‘Έλα
μωρέ, αφού μας γουστάρεις by default. Μην το σκέφτεσαι’. Ο δεύτερος είναι ότι το ‘Big TV’ με πέτυχε μέσα στο κατακαλόκαιρο σε
φάση ‘δεν με μέλει λέμε’. ‘Getting Even’ και ‘There goes our love again’, με τα παράθυρα ανοιχτά, από παραλία σε παραλία. Και αυτό
είναι πράγμα σοβαρό.
No comments:
Post a Comment