Ξύπνα Μαλάκα Έλληνα

Το ξέσπασμα του @arkoudos στο twitter, την Παρασκευή 30 Απριλίου όπως το πήρα από την @cyberella που μάζεψε τα tweets και τα ανέβασε στο blog της

Κάθε ευρώ μίζας, κάθε ευρώ ρεμούλας, κάθε ευρώ αρπαχτής και λαμογιάς θα τα πληρώσεις ΕΣΥ μαλάκα έλληνα. Θυμάσαι που γέλαγες
με το “να φάνε, αλλά να κάνουν και έργο;” Ε, τώρα θα τα πληρώσεις με τον 13, 14, μη σου πω και τον 12 μισθό σου. Αυτά που πάλεψαν άλλο
να δικαιούσαι, εσύ τα ξεπούλησες με την ανοχή σου μαλάκα μου. Με την ανοχή και την δουλοπρέπειά σου. Ξέρεις όμως τι είναι κρίμα;
Είναι κρίμα που θα ξεχάσεις. Είναι κρίμα που αύριο το πρωϊ ΘΑ ΤΟΥΣ ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΕΙΣ. Που θα τους ανεχθείς αύριο το πρωϊ. Που δεν
θα κατέβεις στον δρόμο. Δεν πειράζει ρε μαλάκα μου, δεν πειράζει. Δεν πειράζει. Αστους να σε κοροϊδεύουν. Να σε κλέβουν. Δεν πειράζει.
Ξέρεις τι; πάντα έλεγα ότι αν το κάνουν στην τσέπη του γείτονα, του Αλβανού, του παππού, δεν θα αντιδράσεις. Το ήξερα. Γιατί δεν είσαι
Ούτε ο γείτονας, ούτε ο παππούς, ούτε ο Αλβανός. Ήξερες ότι κοροιδεύουν, αλλά δεν ήξερες ότι κοροϊδεύουν εσένα. Αλλα μα την Παναγία δε
περίμενα ΠΟΤΕ, ότι όταν θα σε πηδήξουν για τον δικό σου τον μισθό, την δική σου σύνταξη, την δική σου ζωή, θα ήσουν τόσο αμέτοχος
ξέρεις τι; να σου πω; είσαι μετανάστης στην χώρα σου μαλάκα μου. Μετανάστης στην ίδια σου την χώρα. Έτσι σου φέρονται. Ελπίζω να σ’ αρέσει.
Ξύπνας αύριο το πρωϊ, και δεν έχεις δικαιώματα. Εχεις μόνο υποχρεώσεις, και ευθύνες. Να δουλεύεις, να στα παίρνουν, και να τους χρωστάς.
Σου είπαν ότι έτσι πρέπει να γίνει, και δεν τόλμησες ΜΙΑ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΦΟΡΑ, να ρωτήσεις ΓΙΑΤΙ! Γιατί ρε παιδιά; ΓΙΑΤΙ; Γιατί χάνω τον 13, τον
14, την σύνταξη, την δουλειά μου, την αποζημίωσή μου, ΓΙΑΤΙ; για ποιον λόγο; Γιατί φτάσαμε εκεί; Γιατί πρέπει να πληρώσω εγώ; ΓΙΑΤΙ;
Ξέρεις τι σου λείπει ρε; Καρδιά. Καρδιά σου λείπει ρε μαλάκα μου, καρδιά. Θάρρος. Να φωνάξεις. Να μην σε γαμήσουνε αθόρυβα. Να πας
φωνάζοντας ρε. Διαμαρτυρόμενος. Και ξέρεις γιατί δεν φωνάζεις; γιατί έχεις τύψεις. Ξέρεις ρε μαλάκα οτι φταις. Κλαίγεσαι, αλλά ξέρεις.
Και για τα τελευταία τριάντα χρόνια φταις, και για αύριο το πρωϊ. Οι γάλλοι, οι γάλλοι ρε μαλάκα, κατέβηκαν να διαμαρτυρηθούν για σένα
Δεν σε ρωτάω πότε κατέβηκες να διαμαρτυρηθείς για λογιαριασμό τους. Σε ρωτάω πότε κατέβηκες να αντιδράσεις ΓΙΑ ΣΕΝΑ.
Αφησες να μιλάνε για λογαριασμό σου, να μιλάνε στις ειδήσεις, να τα λένε για σένα. Αφήνεις εμένα να τα λέω για σένα. Ούτε λιγότερο, ούτε
περισσότερο ένοχος εγώ. Αφησες την ΓΣΕΕ και το ΠΑΜΕ να τα λένε για σένα. Τον βουλευτή να μιλάει για σένα. Τον Λαζόπουλο, τους Γάλλους,
τον μαλάκα τον αρκούδο να τα λέει για σένα. Αλλά τα λόγια των άλλων δεν θα γίνουν ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ ρε μαλάκα, φίλε μου μαλάκα, αδελφέ μου
μαλάκα, σύντροφέ μου μαλάκα, γείτονα μαλάκα, ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΟΤΕ ΠΡΑΞΕΙΣ. Κανείς δεν θα κατέβει για σένα. Διάβαζέ μας, άκουγέ μας, αλλά
όσο αποχαυνώνεσαι με μας, δεν θα κατέβεις ποτέ να διαμαρτυρηθείς. Να πεις ΑΔΙΚΟ! Είναι ΑΔΙΚΟ. Περίμενε από μας. Εμείς είμαστε εδώ, μη
σε νοιάζει. Εμείς θα μιλήσουμε για σένα. Ο μαλάκας ο @pitsirikos, ο μαλάκας ο arkoudos, ο μαλάκας ο Λαζόπουλος, ο μαλάκας ο βουλευτής σου
Μην σε νοιάζει ρε. Κοιμήσου. Όλα καλά. Μιλάμε εμείς. Κοιμήσου εσύ.
Και μια που πήρα γαμημένη φόρα, να θυμάσαι κάτι. Ο Μάριος, που ήταν αθώος, αλλά πολύ περισσότερο ο άγνωστος, που είναι ένοχος,
Ναι στ’ αρχίδια του που τον λες αναρχικό, τρομοκράτη, μαλακισμένο ή κωλόπαιδο, να θυμάσαι κάτι. Αυτός τουλάχιστον έχει αρχίδια. Αμα δεν
γουστάρει, δεν κλαίγεται στο twitter σαν και μένα. Εχει αρχίδια, κατεβαίνει στον δρόμο, πετάει μία πέτρα, και λέει ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ ΡΕ. Ε,
στα αρχίδια μου και μένα αν είναι politicaly correct, τον σέβομαι. Τον σέβομαι τον πούστη. Γιατί λέει ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ, όταν απνέουν στον
σβέρκο του. Γιατί έχει αρχίδια και τίποτα να φοβηθεί. Σαράντα γενιές ηρώων, και ο μόνος απόγονος του Λεωνίδα και του Καραϊσκάκη, είναι
ένα μαλακισμένο που έχει αρχίδια και αντιδρά. Αυτός είναι ο μόνος αληθινός έλληνας που μας έμεινε.

Πο Πο Culture!: Στιγμές από τα Μουντιάλ που θυμάμαι: 1986, Μεξικό #2 (Όταν η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε στην Ουγγαρία)

Πο Πο Culture!: Στιγμές από τα Μουντιάλ που θυμάμαι: 1986, Μεξικό #2 (Όταν η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε στην Ουγγαρία)

The Boy

Σαν τα δροσερά χαμόγελα του Μάριου και τις σκοτεινές ματιές του Θοδωρή, με ακούμπησες μυρίζοντας ορχιδέα και μανόλια.Χαμογέλασα πονηρά στον πρώτο, ερωτεύθηκα τον δεύτερο και προτίμησα αυτόν με την υπερβολή στα σχόλια του. Το twitter μου έμαθε πολλά.Την επόμενη φορά που θα χορέψεις μαζί μου κοίτα να έχεις ξυρίσει τα πόδια σου και να μην χαμογελάς.Εντάξει, σε φόβισα, αλλά θυμήσου χτες το βράδυ την ώρα που κάπνιζα στον ύπνο μου τι χρώμα ρούχα φόραγες. Ροζ μωρό μου σαν την καρδούλα σου και τα λογάκια που μου λέει.

Didoselves

Με ξεγέλασες. Μου υποσχέθηκες θα συναντηθούμε στην Κίνα.

Άμα τον βρείς εκεί πέρα πες του, ακόμα κι αν αργήσω, θα έρθω. Να έχει βάλει τα καλά του και να με περιμένει κάτω από το πιό μακρύ σύννεφο.

Torrents purified

Οι σταγόνες της ιδέας σου, έτσι.

Mania Sapenco

The Boy - eimai aftosbystopthatsound

Είμαι αυτός που σε κυνήγησε ένα βράδυ στη Μανίλα.Φύσαγες φωτιές και νόμιζα πως θα έβρεχε σε λίγο. Η αναπνοή σου μύριζε τζίντζερ και αμερικάνικα τσιγάρα.
Είμαι αυτός που σε κοιτάει μέσα από τα pixel. Βρωμάς και γελάς υπέροχα.
Είμαι αυτός που δεν θα αντιγράψει ποτέ κανέναν ακόμα κι όταν οι στίχοι κι οι λέξεις κολλήσουν για πάντα.
Είμαι αυτός που στον αστικό σου μύθο αντιπαραθέτω μόνο ήχο.
Είμαι αυτός που εκείνο το βράδυ σε πήρε ουρλιάζοντας από τον πόνο της φλόγας που έβγαινε από το στόμα σου.

Liaisons Dangereuses

Μα και βέβαια μπορούσα να σου φερθώ καλύτερα , όπως κι εσύ επίσης.
Στη διαφήμιση υπάρχουν δύο κάστες ανθρώπων:Αυτοί που γουστάρουν και όποια πέτρα κι αν σηκώσεις  θα είναι από κάτω κι αυτοί που θεωρούν ότι ξέπεσαν δουλεύοντας στον ιδιωτικό τομέα κι είναι παντού και πουθενά.Οι πιο ωραίες γκόμενες ανήκουν στη δεύτερη κάστα.Οι πιο ξενέρωτοι γκόμενοι επίσης.Θα κατονομάσω και τους μεν και τους δε.Τη μέρα που θα βγάλεις το καπέλο 

The Switcher

Αυτός που ξέρει πως για να φτάσεις τ' αστέρια πρέπει να σηκώνεις ψηλά τα χέρια (και το κεφάλι ενίοτε ως και πάντα)

GoodBye and Again

Moi et Toi Surtout, Baises-Moi Dans Le Cou

Γεννήθηκα ένα παγωμένο πρωινό πάνω στα σύννεφα του Buenos Aires. Εκείνη τη μέρα κατέβηκαν λύκοι στο λιμάνι κι ο κόσμος έτρεχε να ξεφύγει πανικόβλητος.Την πρώτη φορά που κατέβηκα στη θάλασσα ήταν καλοκαίρι και φυσούσε από ανατολικά.Τα καράβια ήταν δεμένα ανάποδα και κάποιοι άδοξοι ποιητές ξόδευαν τις τελευταίες τους λέξεις στα χαρτιά. Ήταν η μέρα που σφηνώθηκαν οι πρώτες νότες στο κεφάλι μου.Ούρλιαξα και μετά έκλεισα τα μάτια και σε παρακάλεσα να με αφήσεις να τρέξω.Με άκουσες