Τελευταία διαδρομή από το Tresor στo Betty Ford Klinik
φτύνοντας φωσφοριζέ ποτά
και μετά αγκαλιά με την Helma
και τον γκόμενό της,
έναν Βραζιλιάνο ναυτικό που την είχε ερωτευτεί
και της είχε τάξει εγχείρηση στην Καζαμπλάνκα,
στην ψαραγορά στο λιμάνι για μπύρες.
Φοράω στην πλάτη μου έναν βαρύ ταξιδιωτικό σάκο
του έχω κρύψει εκεί
όλες μου τις πίσω μέρες,
έχω βάλει μαύρα γυαλιά
-κρύβω πίσω τους όλο το σήμερα-
και στα αυτιά μου
έχω φυτέψει δυό τυρκουάζ ακουστικά.
Τα γεμίζω κάθε μέρα με τα βλέμματα περίεργων Φιλιππινέζων
στη διαδρομή
πάνω-κάτω
κάτω-πάνω
σφίγγοντας στα χέρια μου το
που χύνεται στο αίμα μου από μέσα τους
σαν γιαλιστερές, κοφτερές λωρίδες μαύρου βινύλιου.
No comments:
Post a Comment