Και κάπως έτσι ήρθαν αυτές οι 20 μέρες για να πώ ποιοί ήταν αυτοί οι ήχοι, τα λόγια και οι μουσικές που ταξίδευαν μαζί μου τη χρονιά που πέρασε, έντυσαν τα γέλια, τα βράδυα, τις φαντασιώσεις,τα όνειρα,τους εφιάλτες ακόμα και τις στιγμές της πλήξης μου.
Κι έτσι ξεκίνησα με ένα τραγούδι που μοιάζει συμβολικό από ένα τροβαδούρο που γνώρισα χάρη στο SXSW που γνώρισα χάρη στην πρώιμη μορφή του hipster και που αναφέρεται σε αυτό που μεταμορφώνεται η πόλη μου με την ίδια ταχύτητα που μια αθώα παρθένα μετατρέπεται σε ζόμπι μετά το βρώμικο δάγκωμα ανίερων εραστών, ευλογώντας την κατάντια με ήχους σαν βγαλμένους από παιχνίδι κρεμασμένο πάνω στην κούνια ενός μωρού.
Και λίγο του πέφτει το #20 αλλά έχε χάρη που σπρώχνονται μεταξύ τους αυτά που έρχονται από πάνω.
Κι έτσι ξεκίνησα με ένα τραγούδι που μοιάζει συμβολικό από ένα τροβαδούρο που γνώρισα χάρη στο SXSW που γνώρισα χάρη στην πρώιμη μορφή του hipster και που αναφέρεται σε αυτό που μεταμορφώνεται η πόλη μου με την ίδια ταχύτητα που μια αθώα παρθένα μετατρέπεται σε ζόμπι μετά το βρώμικο δάγκωμα ανίερων εραστών, ευλογώντας την κατάντια με ήχους σαν βγαλμένους από παιχνίδι κρεμασμένο πάνω στην κούνια ενός μωρού.
Και λίγο του πέφτει το #20 αλλά έχε χάρη που σπρώχνονται μεταξύ τους αυτά που έρχονται από πάνω.
No comments:
Post a Comment