Αυτό θάθελα να το δώ.Ζωντανό με τα αυτιά και τα μάτια μου ανοιγμένα τεράστια
ακόμα και καρφωμένα αν χρειαζόταν στο δέρμα μου- θυμάμαι το Κουρδιστό Πορτοκάλι
για κάποιο λόγο ακόμα το μυαλό μου πάει στο Παρίσι, της Περσέπολης που παίζει τώρα
στο βάθος του δωμάτιου,εκείνο του Gare Saint-Lazarre και των μαύρων που μας κράταγαν ξάγρυπνους πριν το ταξίδι στη Βρετάννη,
'Comme des Garcons fuck you fresh'' νομίζω και το δικό τους το μυαλό εκεί πήγε
τα ανακάτεψα όλα λίγα λεπτά πριν τελειώσει αυτή η άγρια όπερα που βάζω να ακούω στο δρόμο όταν δεν θέλω να σκέφτομαι γιατί πάω ανάποδα και ξανά και ξανά
αλλά χρειάζομαι κάποιον να μου τραγουδήσει για τη δόξα, τη φωτιά και τα καμμένα σωθικά μου.
No comments:
Post a Comment