Για 20 μέρες θα μασάω μανιτάρια

Καμμιά φορά ο Δεκέμβρης μπορεί νάναι κι ωραίος

It's Not The End - It's Just The Beginning

Γαμώτο,νομίζω καταλαβαίνω πολύ καλά

Κάποτε μου μιλάς για φεγγάρια

όταν στα ίχνη που αφήνει ο υπολογιστής σου

βρίσκεσαι εσύ κι αυτά που δήθεν καταλάθος αφήνεις

Νομίζω τώρα ξεκινάνε όλα.

Θα είναι επικίνδυνα, δυσάρεστα, χωρίς καμμία ανατροπή.

Θα πρέπει να βασανιστούμε

Φοβάμαι κι εγώ

Αλλά όμως οι μηχανές πρέπει να κινούνται αυτόματα

εκεί που είναι ταγμένες

μέσα τους

Μηδενικά αφημένα

να μας σχεδιάζουν τα πάθη μας,

κοιτάμε την κουρτίνα που φύσηξε ο αέρας

της Ιρλανδίας που δεν πήγαμε μαζί

Άκου

Χτυπάνε οι γραμμές μας

Αθροίζουν σχεδόν χίλιες

Την ώρα που θα νοιώθεις τον κίνδυνο της αλλαγής

Θα ακουμπήξουμε τις παλάμες μας

Θα αναλογιστούμε τα χρόνια που δεν είμαστε μαζί

Θα σκεφτούμε αυτό που μας κρατάει ξύπνιους τη νύχτα

Die Life.Or me.

Εγώ και δύο από τους άνδρες της ζωής μου

Αγάπησα πρώτα τον Paul. Η αλήθεια ήταν ότι τον αγάπησα μόνο από τις λέξεις του, ειδικά εκείνες που μιλάγανε για την άθλια βροχή και τις λάσπες της. Μετά κατάλαβα ότι αυτός αγαπούσε άλλον 

Τον γνώρισα κι αυτόν
Τότε είδα τα πρόσωπα και των δύο

Στο πρόσωπο του ενός βρήκα τα σύννεφα και στου αλλουνού κατανόησα το φόνο

Μεθάγαμε ανάμεσα στα μέρη μας, ψηλά
Εκεί που τα καράβια έβγαζαν φτερά για να φτάσουν Ακούγαμε μόνο μουσικές αρχέγονες και άγριες

Τις έπαιζαν άνθρωποι που ήθελαν να είναι μαζί μας

Δεν γελάγαμε ποτέ, ξέραμε ότι μια μέρα
Αυτός ο βρωμερός έρωτας θα μας πεθάνει.

Κάποτε ο μικρός έγραψε

'The spine is a bit red; and the whole thing has a smell

Strangely horrible;you notice especially

Odd details you'd have to see with a magnifying glass'

Τον πήρα αγκαλιά, του είπα 'μη φοβάσαι΄κι εκείνος αφέθηκε

Να κάνει το δικό του crowd surfing την ώρα που έτρωγε τη σφαίρα

Που έκανε τον Αρθούρο ποιητή και τον ποιητή φονιά

10 November 2012: joyeux anniversaire  à Arthur Rimbaud

Οι αυθεντικοί στίχοι στα γαλλικά  κι όλο το ποίημα είναι εδώ