Σήμερα είναι μια πολύ περίεργη μέρα. Το βράδυ είδα στον ύπνο μου μια - άγνωστη σε μένα - γυναίκα με κόκκινα μαλλιά να κάθεται σε ένα κρεβάτι και να μου λέει χωρίς να βγαίνει η φωνή από μέσα της ότι πέθανε το παιδί της. Ξύπνησα με ένα πολύ άσχημο προαίσθημα. Λίγο αργότερα μίλησα για δουλειά με μια φίλη. Εκείνη αντιλαμβανόμενη ότι δεν ήξερα το κακό μαντάτο μου είπε ότι χτες αυτοκτόνησε μια παλιά συνάδερφος, η Νάγια Καπελετζή.
Η Νάγια ήταν για πολλά χρόνια γραμματέας του άνδρα της αδερφής της Αλεξάνδρας Καπελετζή, του Μάκη Σεριάτου, ιδιοκτήτη της διαφημιστικής εταιρείας Ashley & Holmes. Σε όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε πιστή εκτελέστρια των εντολών του σε βαθμό που νομίζω απέκτησε αν όχι πολλούς εχθρούς, μια κουστωδία επικριτών, σχολιαστών και λοιπών, άστο καλύτερα. Αργότερα όταν αυτή η εταιρεία τέθηκε εκτός του McCann Worldgroup , όπως κι ο ίδιος ο Μάκης Σεριάτος, συνέχισε μαζί του κι από ότι έμαθα κάποτε διορίστηκε από τον ίδιο Διευθύνων Σύμβουλος της Ashley.Στα τελευταία της, όταν την εταιρεία την κυνήγαγαν για διάφορα.
Δεν ξέρω τι μεσολάβησε στο εντωμεταξύ, αλλά η Νάγια που κάποτε είχε αν όχι πολλά λεφτά, σίγουρα πολλή δύναμη, βρέθηκε μόνη χτες το βράδυ, κρεμασμένη μου είπαν, στο υπόγειο της Ashley.Φαντάζομαι τόσο μόνη όσο μόνη ένοιωθε κι όταν την κυνήγαγαν ως Διευθύνουσα Σύμβουλο μιας εταιρείας που δεν ήταν ποτέ δική της.
Δεν υπήρξα ποτέ φίλη με την Νάγια, τουναντίον υπήρξα επικρίτρια του στυλ με το οποίο αντιμετώπιζε τη ζωή και δη τη δουλειά μας.
Όμως αυτό που συνέβη με συγκλόνισε, μου ξανάφερε στο μυαλό όλη αυτήν την ιστορία με την φούσκα που ζήσαμε τις τελευταίες δεκαετίες, λεφτά, ταξίδια, σκάφη, πισίνες, βίλες, Μύκονος, πράγματα που δεν μας ανήκαν ποτέ κατά κάποιο τρόπο και ξαφνικά το πισωγύρισμα, η αποκάλυψη, η συνειδητοποίηση ότι αυτά όλα θα ξαναγύρναγαν στους λίγους που βαρέθηκαν να τα μοιράζονται και άρχισαν να ξαναμαζεύουν τα ψίχουλα από το τραπέζι, τα κόκκαλα από τον αδέσποτο σκύλο που είχαν εσκεμμένα μαζέψει, τον βάφτισαν για όσο καιρό ήθελαν ράτσας και τώρα τον ξαναπέταξαν στους δρόμους.
Η καημένη η Νάγια, θα πρέπει να υπέφερε σιωπηλά πολύ, αν δείτε τη σελίδα της στο Facebook δεν αφήνει να φανεί τίποτα, θα μάζευε, θα μάζευε και κάποια στιγμή θα πέρασε αυτήν την λεπτή κόκκινη γραμμή που χωρίζει τη λογική και το ένστικτο της επιβίωσης από το παράλογο και την σωτηρία μέσω της υπέρτατης άρνησης, της αυτοκτονίας και τελικά του θανάτου.
Κι έτσι φτάσαμε εδώ.
Κάποτε ο αυτοδημιούργητος οικονομικός διευθυντής της J.N Leoussis, διαφημιστικής από την οποία ξεκίνησα την καριέρα μου (ξεκίνησε από κλητήρας κι έφτασε εκεί που έφτασε) όταν παραιτήθηκα να πάω στην McCann με χαιρέτησε συγκινημένος σαν να ήμουν παιδί του και μου έδωσε μία συμβουλή: Να απλώνω τα πόδια μου όσο φτάνει το στρώμα μου.Μου πήρε πολλά χρόνια να καταλάβω ότι αυτή η συμβουλή ήταν χρυσή και ΔΕΝ ήταν αντίθετη από την φιλοδοξία μου. Τουναντίον μπορούσε να την στηρίξει.
Έτσι, για να κάνω κι εγώ κάτι χρήσιμο, σας έγραψα σήμερα αυτήν την πραγματική ιστορία. Ούτως ή άλλως η μουσική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πραγματικής ζωής μου και την συνοδεύει και στις καλές και στις κακές στιγμές της και φαντάζομαι πως, και πάλι ούτως ή άλλως, κανείς από όλους εκεί έξω δεν θα γράψει τίποτα για την Νάγια, ακόμα κι εγώ έγραψα για αυτήν με αφορμή την ιστορία της για να θυμηθώ πως πρέπει να ζω και τις σειρήνες που ΔΕΝ πρέπει να ακούμε. Ποτέ.
Ας μάθουμε κάτι από την Νάγια και Θεός σχωρέστην.
Ακούστε ολόκληρο το ανατριχιαστικό Linear S Decoded των SHXCXCHCXSH και το κυριότερο , ακούστε τι έγραψα πιο πάνω
