Στην Ψυχολογία πολλές επιστημονικές δημοσιεύσεις ξεκίνησαν με παρατηρήσεις και πειράματα βασισμένα πάνω στο λεγόμενο Δείγμα του Ενός. Αν είναι το δείγμα πραγματικά τυχαίο γιατί να μην είναι ενδεικτική και μια πρώτη ανάγνωση των δεδομένων που καλείται να ερμηνεύσει;
Παρά το ότι η άποψη που θα ακολουθήσει περί του τι ερμηνεύεται ως Ροκ Σεφερλισμός και πως αυτός σκοράρει εναντίον του Μουσικοσυναυλιακού Ελιτισμού, δεν στηρίζεται σε μοναδικό δείγμα αλλά σε όσα παρατηρήθηκαν κατά την διάρκεια του συνόλου της συναυλίας των Foo Fighters στο Ηρώδειο όσο και την επαύριο αυτής στα κοινωνικά δίκτυα και δη το Facebook, αξίζει η αναφορά στην μέθοδο του Δείγματος του Ενός με την έννοια του ότι όσα τελικά συνέβησαν ή και γράφτηκαν, αποτυπωνόντουσαν πλήρως και στην συμπεριφορά των θεατών ελάχιστων καθισμάτων σε δύο σειρές στο κέντρο του άνω διαζώματος του Ηρωδείου.
Η ιδέα του να δοθεί η συναυλία που δικαιούνταν η Ακρόπολη ως landmark παγκοσμίου ακτινοβολίας στα πλαίσια της κινηματογράφησης της σειράς ντοκιμαντέρ Landmarks Live In Concert στην σκιά της και συγκεκριμένα στο Ωδείον του Ηρώδου του Αττικού ήταν αναμενόμενη.
Η ιδέα όμως την συναυλία να δώσουν - ανάμεσα στις δεκάδες άλλων υποψήφιων μεγάλων ονομάτων της μουσικής - οι Foo Fighters ήταν τουλάχιστον ιδιοφυής ( εφόσον βέβαια η επιλογή του καλλιτέχνη δεν βασίστηκε μόνο στην διαθεσιμότητα ενός μεγάλου ονόματος που γεμίζει αρένες και εγγυάται υψηλή τηλεθέαση και που ήταν εδώ γύρω αυτήν την περίοδο λόγω της παγκόσμιας τουρνέ των Foos).
Σε πρώτο επίπεδο ανάγνωσης οι Foo Fighters φαίνονται εντελώς ξένοι με τον χώρο, όπως ξένοι φαίνονται και αυτοί που απαρτίζουν το κοινό τους. Ακριβώς αυτό είναι το λάθος.
Οι Foo Fighters είναι ένα όνομα που γεμίζει μεγάλα στάδια, ηγείται των ονομάτων που εμφανίζονται σε τεράστιες διοργανώσεις τύπου Glastonbury και είναι ικανό να κάνει νούμερα σε μεγάλα διεθνή τηλεοπτικά κανάλια. Πρόκειται για ένα συγκρότημα που βασισμένο στον ιδρυτή και αρχηγό του Dave Grohl κουβαλάει μαζί του την κληρονομιά και την αύρα της θρυλικής μπάντας από την οποία αυτός έγινε γνωστός, τους Nirvana.
Ήταν φανερό ακόμα και στον άσχετο με την μουσική τους θεατή πως οι Foo Fighters ξεκίνησαν από εκεί που βίαια σταμάτησαν - λόγω της αυτοκτονίας του αρχηγού τους Kurt Cobain - οι Nirvana.
Τα παλαιότερά τους τραγούδια που απλόχερα μας χάρισαν ανάμεσα στα ( ''new song - old song, old song - new song'' όπως είπε και ο Dave) όλο και πιο καινούρια τους - σύσσωμα τα διεθνή μέσα και μουσικά blogs παραληρούν δύο μέρες τώρα με την ''παγκόσμια πρώτη του τραγουδιού Arrows στην Ακρόπολη'' - ήταν πολύ grunge σε σχέση με εκείνα που ακολούθησαν στην πλούσια δισκογραφική δουλειά τους και που είναι ανθεμοειδή, έτοιμα να αγαπηθούν αλλά και να ξεχαστούν, '' ακίνδυνα'' κατά τον Θεοδόση Μίχο κομμάτια.
Τραγούδια με μελωδίες ικανές να κινήσουν χιλιάδες χέρια σε κυματισμό και οι οποίες καθώς συνδυάζονται με τις βραχνιασμένες κραυγές και τα ουρλιαχτά του Grohl, τα τύμπανα του drummer (που κακώς δεν είναι ο Grohl) και τα ξεσπάσματα των έγχορδων δημιουργούν μία αίσθηση ροκ που στην ουσία είναι arena rock, το είδος μουσικής που χαρακτηρίζεται από την δυνατότητα τού να πυροδοτεί τους φακούς των smartphones των θεατών και ένα High Jumpability Factor ώστε αυτοί να χοροπηδούν ακολουθώντας τον ρυθμό του εκάστοτε μαέστρου, στην περίπτωσή μας του Dave Grohl.
Αλλά ο σκοπός αυτών των γραμμών δεν είναι να κάνει ένα live review σαν αυτά που έκαναν και θα κάνουν οι ειδήμονες αλλά να ερμηνεύσει όσα παρατηρήθηκαν με αφορμή αυτό το live στην μικρή μας κοινωνία και τα κοινωνικά της δίκτυα.
Οι Foo Fighters είναι ένα συγκρότημα από παιδιά του λαού για τον λαό. Κι ως τέτοιοι ήταν το ιδανικό όνομα να υποστηρίξει αυτό το μοναδικό venue: Το Ηρώδειο, μια ζεστή νύχτα με Πανσέληνο κάτω από την σκιά της Ακρόπολης!
Σχεδόν άγριοι, ''hommes sauvages'' αλλά καθόλου απειλητικοί, χωρίς ίχνος μαυρίλας να κουβαλάνε από παλιά, - το φάντασμα του Cobain δεν ζει πια ανάμεσά τους - και με διάθεση να κατακτήσουν το πολυπληθές ζωντανό αλλά και το μετέπειτα υπερπολυπληθές τηλεοπτικό κοινό τους - δια στόματος Dave Grohl και όλοι μαζί υπάκουσαν σε μια μαεστρική σκηνοθεσία ενός θεάματος από το οποίον έλειπεν ο άρτος όπως τα αρχαία εκείνα χρόνια αλλά ήταν πλούσιο σε διασκέδαση, αστεία, σαρκασμό και σάτυρα ικανά να καταναλωθούν από όλους.
Τα μάρμαρα του Ηρωδείου φλεγόμενα από τον καυτό Ήλιο και τους 38 βαθμούς της ημέρας που έδυε και καταπονούμενα από τους χορεύοντες και αλαλάζοντες φανατικούς της μπάντας έτριξαν μεν στα αστεία περί ελληνικής γλώσσας του τραγουδιστή, το άγαρμπο ρέψιμό του, τα υπονοούμενα και τις προτροπές του, εξυπηρέτησαν δε σιωπηλά και υπομονετικά τον σκοπό για τον οποίο χτίστηκαν: Υπήρξαν το πρόσφορο έδαφος, η σταθερή βάση στήριξης και κλιμάκωσης των όσων αναγκαίων για να κορυφωθεί Το Θέαμα του Λαού, εν προκειμένω του λαού των Foo Fighters και δη όσων τυχερών κατάφεραν να βρουν εισιτήριο ή πρόσκληση και να είναι εκεί είτε από περιέργεια για ένα άχαστο event (η κόντρα Foo Fighters - Ηρώδειο είναι τουλάχιστον ερεθιστική) είτε από πραγματική λατρεία στην μπάντα.
Τελικά γιατί όλος αυτός ο χαμός με τους Foo Fighters στο Ηρώδειο;
Στην σειρά τρία στο κέντρο του άνω διαζώματος του Ηρωδείου παρακολουθούν την συναυλία ένα ζευγάρι 30χρονων και δύο 25+ αγόρια. Ο 30χρονος φανατικός των Foo Fighters γνωρίζει τα κομμάτια τους απέξω, τραγουδάει, συμμετέχει και στο τέλος του κάθε κομματιού γυρνάει ενθουσιασμένος κι ευτυχισμένος και φιλάει την κοπέλλα του - που τον κοιτάει γεμάτη κατανόηση- στο στόμα για να συνεχίσει να καταναλώνει με ενθουσιασμό το προσφερόμενο θέαμα.
Δίπλα του δύο νεότεροι άνδρες, αυτοί που κουνάνε με δύναμη και πάθος τα χέρια τους στο ανωτέρω boomerang video διαδηλώνουν μαζί με τεσσεράμιση περίπου χιλιάδες ακόμα ανθρώπους υπέρ των Foo Fighters. Ο ενθουσιασμός και η εμπλοκή όλων αυτών των ανθρώπων με την μπάντα και την μουσική της είναι μοναδικός σε παλμό. Αυτό δε, σε συνδυασμό με το αμφιθεατρικό του Ηρωδείου που κάνει το κοινό να νοιώθει κυρίαρχο καθώς βλέπει - αντίθετα με ότι συμβαίνει συνήθως στις ροκ συναυλίες - από ψηλά και μικροσκοπικό στα πόδια του τον καλλιτέχνη να τα δίνει όλα με σκοπό την αποθέωση, αλλά και το επιβλητικό και φαντασμαγορικά φωτισμένο ''σκηνικό'', δημιουργεί ένα πρωτόγνωρο μαζικό συναίσθημα Θριάμβου.
Ο δε Θρίαμβος με την σειρά του και σε πλήρη συνέργεια με
Έχοντας στην φαρέτρα του το εκπληκτικό επικοινωνιακό του χάρισμα,την εξωστρέφειά του, τα μπρουτάλ αστεία του, τις υπερβολές, τις παραβολές, ένα φανταστικό σενάριο, την πείρα, ακόμα και την κόρη του, ο Grohl εξυπηρετεί στην ουσία έναν πολλαπλό ρόλο, αυτόν του frontman και πρωταγωνιστή, μαέστρου και κορυφαίου του Χορού και αυτόν του ανιματέρ, κονφερασιέ και floor manager, παιδιά ο τύπος τα έκανε όλα στο μικρόφωνο, αν δεν είναι αυτό Ροκ Σεφερλισμός τότε τι?
Στην σειρά 4, ακριβώς πίσω από τους τέσσερις φανατικούς οπαδούς της μπάντας κάθονται κάτι τύποι που είναι καταφανώς έμπειροι συναυλιομανείς και μουσικόφιλοι. Τα τραγούδια που παίζονται τους είναι μάλλον άγνωστα, τα αστεία που ακούγονται ενδεχομένως δεν τους βρίσκουν σύμφωνους ή εν πάση περιπτώσει τους βάζουν σε σκέψεις, αυτό όλο δεν είναι κάτι με το οποίο μπορούν να ταυτισθούν.
Κάποιοι από αυτούς έχουν την δύναμη να αποστασιοποιηθούν, να παρακολουθήσουν και αντίο σας. Και κάποιοι λίγο πιο πέρα, λίγο πιο πίσω θα γκρινιάξουν μαζί με πολλούς ακόμη που δεν ήταν καν εκεί, την άλλη μέρα - στα κοινωνικά δίκτυα, σε φάση τι δουλειά έχουν αυτοί στο Ηρώδειο, γιατί τόσοι έλεγχοι, γιατί τόσες προσκλήσεις, γιατί η Βίσση κι όχι εγώ, ή σιγά την μπάντα, σιγά τα τραγούδια, σιγά το ένα, σιγά το άλλο κλπ κλπ.
Σιγά αδέρφια, Hold Your Horses !
Η μάστιγα του Μουσικοσυναυλιακού Ελιτισμού λυμαίνεται την χώρα στην οποία ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα ευνουχίζοντας τους ίδιους τους φορείς της αλλά και όσους επηρεάζονται από αυτούς μη επιτρέποντάς τους να απολαύσουν αν όχι ένα θέαμα ή μια μπάντα που - θέλουν δεν θέλουν - είναι σημαντική για εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη, μια στιγμή που όπως και να το κάνεις είναι once in a lifetime!
Μια στιγμή που σπάει τα ταμπού και ανοίγει την πόρτα να δούμε και άλλα πράγματα στο Ηρώδειο, πέρα από αυτά της πεπατημένης αλλά και να απολαύσουμε την μουσική μας από ψηλά, αμφιθεατρικά, σε ένα συναρπαστικό και ιστορικό χώρο καταπληκτικής αρχιτεκτονικής που χτίστηκε για αυτήν την δουλειά!
Μια στιγμή που σπάει τα ταμπού και ανοίγει την πόρτα να δούμε και άλλα πράγματα στο Ηρώδειο, πέρα από αυτά της πεπατημένης αλλά και να απολαύσουμε την μουσική μας από ψηλά, αμφιθεατρικά, σε ένα συναρπαστικό και ιστορικό χώρο καταπληκτικής αρχιτεκτονικής που χτίστηκε για αυτήν την δουλειά!
Μια γαμάτη συναυλία ..takes three to tango:
- Έναν θρασύ με αυτοπεποίθηση και guts καλλιτέχνη, ας είναι και μπρουτάλ, ας είναι και mainstream
- Ένα καραπαθιασμένο κοινό
- Και ένα σπουδαίο venue που θα αγκαλιάσει το concept του live
Μπορεί να μην ήξερες τα κομμάτια των Foo Fighters
Μπορεί να είσαι από αυτούς τους τύπους που γελάνε χρόνια τώρα με τα gifάκια του Grohl και τις βλακείες του
Μπορεί να έχεις αναρωτηθεί πως τον άντεχε ο Cobain, ή μήπως δεν τον άντεξε;
Μπορεί να μην ξανακούσεις ποτέ εκούσια Foo Fighters
Όμως, αν σου αρέσει να βλέπεις τον κόσμο να χαίρεται, να παθιάζεται και να περνάει καλά
Αν σου αρέσει να βλέπεις τα πράγματα ''απο ψηλά''
Αν πραγματικά αφήνεσαι να παρασυρθείς από τα χρώματα, τα σκηνικά, τα καλά vibes και την μουσική
Ε τότε, στην φάση Foo Fighters στο Ηρώδειο το σκορ Ροκ Σεφερλισμός vs. Μουσικοσυναυλιακού Ελιτισμού είναι 1-0 και αυτό χάρη και στους τρεις συντελεστές του ''tango'' και όσους σκέφτηκαν να τους παντρέψουν δημιουργώντας έτσι αυτό που όπως γράφτηκε σε πολλά μέσα ήταν - επί ελληνικού εδάφους- το live της χρονιάς!
Δες κι άλλες φωτογραφίες και video από το live εδώ
Δες video με το καινούριο κομμάτι των Foo Fighters ''Arrows'' που παρουσιάστηκε σε παγκόσμια πρώτη στο Ηρώδειο εδώ
Σημείωση: Eυτυχώς που βγήκαν εισιτήρια και δεν μοιράστηκαν μόνο προσκλήσεις από δημόσιους φορείς στους γνωστούς μονιμάδες του Θώκου όπως ήταν το αρχικό σχέδιο. Θα ήταν τουλάχιστον γελοίο οι κομπάρσοι να ήταν καθιστοί και αμέτοχοι με σφιγμενομπόχο look και διάθεση.
No comments:
Post a Comment