Search This Blog

Thursday, December 10, 2015

Από την Νάνα Μούσχουρη στο #11 σε 5 εύκολα κομμάτια κι ένα gif



Το πρώτο τραγούδι που θυμάμαι να μου άρεσε μικρό και με παρακίνησε να ακούω μουσική ήταν το πως το λεν πως το λεν, αυτό



Μετά στη Mustang του Θείου Βασίλη άρχισα να ακούω και ξένα



Μετά στο πάρτυ του Θείου Αλέκου προχώρησα λίγο πιο βόρεια



Μετά στις Καλόγριες άρχισα να γουστάρω κι άλλα



Και μετά ο Πετρίδης μου γνώρισε τον Ziggy



Ακριβώς σε εκείνο το σημείο χρονικά και σε συνδυασμό με την προηγούμενη πορεία η μαθηματική εξίσωση της άνεσης των αυτιών μου και του περιπετειώδους του χαρακτήρα μου Μ= Α(α) * Π(χ) με οδήγησαν πολλά χρόνια μπροστά.
2014, Primavera Sound, Bowers & Wilkins + Boiler Room


Με βλέπεις? Ούτε εγώ. Είμαι εκεί με τον Γεράσιμο και τραβάω τον Prurient που παίζει μουσική χτυπώντας το κεφάλι του στην κονσόλα και τα ηχεία.
Είναι τόσο επικός, τόσο σπαρακτικός και τόσο ιδιοφυώς εγκεφαλικός που κάθε του δίσκος είναι μια σπουδαία δήλωση για την Ζωή, μέσα στο κεφάλι του , μέσα στο δικό μου και τώρα στους παγωμένους Καταρράκτες του Νιαγάρα.
Άκου ολόκληρο έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς ή έστω προσπάθησε.
Στο 11 μου ο Prurient και το Frozen Niagara Falls



#11 Prurient - Frozen Niagara Falls

No comments:

Post a Comment