Με πιάνουν οι ευαισθησίες μου. Και με πιάνουν οι ευαισθησίες μου διότι πρόκειται για έναν δίσκο που μια λέξη τον χαρακτηρίζει απόλυτα: Λυρισμός.
Μια λατρεία στα έγχορδα, ένας ενθουσιασμός με τη βιόλα της Colleen (κυριολεκτικά) και με το πως αντοιχεί η χορδή της στα μέσα μου, δε θέλει και πολύ ο άνθρωπος. Πρόκειται για έναν συναρπαστικό δίσκο. Τα μπάσα του δονούν τα κύτταρα ελαφριά γεγονός που προκαλεί στον ακροατή ευφορία. Με ενθουσιάζει η εναλλακτική χρήση μουσικών οργάνων που προσαρμόζονται στη νέα εποχή και με αυτόν τον τρόπο προσελκύει αυτιά που αποφεύγουν μετά βδελυγμίας να ακούσουν οτιδήποτε κλασσικό. 6ο σόλο άλμπουμ της Γαλλίδας Cécile Schott αν δε σας έπεισαν τα παραπάνω και το Im Kin που σας προτείνω να ακούσετε ώστε να δώσετε σημασία.
No comments:
Post a Comment