Κάπως
χαμηλά φέτος το κορίτσι μου. Ο πήχης είχε ανέβει εξαιρετικά ψηλά με το Love
Your Dum & Mad που το ακούω ακόμη και τώρα, δύο χρόνια μετά και ανατριχιάζω
όπως κάθε φορά που ακούω την υπέροχη, διαπεραστική φωνή της δε μπα να τραγουδά
Τον Μενούση, τον Μπιρμπίλη, τον Μεχμέτ - Αγά. Τα τραγούδια είναι μέτρια,
ελάχιστα ξεχώρισα (δηλαδή λίγα σήκωσαν την πέτσα μου). Fool, Divided, Stealing
Cars (που ακούγοντας την εισαγωγή σηκώνω το κεφάλι και ατενίζω το μέλλον γεμάτη
δύναμη), Big Hands. Tα υπόλοιπα έξι πλαισιώνουν το δίσκο. Δεν έχει φυσικά
σημασία, όπως είπα και παραπάνω τα τραγούδια για την Nadine Shah είναι σα μαύρο
φόρεμα σε αυτόν το δίσκο. Τα αναδεικνύει η συγκλονιστική φωνή της, ενώ αν τα
τραγουδούσε άλλη θα μας ήταν εντελώς αδιάφορα. Μας έχει γεμίσει προσδοκίες η
διαπεραστική - αισθαντική χροιά της. Σίγουρα ήρθε για να μείνει.
No comments:
Post a Comment