Για τους Snow Ghosts δε γνώριζα τίποτα καθώς είμαι μια βλαχάρα του ελέους. Άκουσα το Held The Light όταν το πόσταρε ο φίλος μου ο Δήμος που
είναι γκούρου και τον εμπιστεύομαι τυφλά. Ακούω την Hannah Cartwright να θρηνεί και να καταθέτει την ψυχούλα της. Ο δίσκος είναι "Κούλα
μ'ακούς" κι όταν τελειώνεις με την πρώτη ακρόαση ξέρεις πως θα σε
συνοδεύει σε κάθε σκατένια περίοδο της ζωής σου όπου τίποτα δε θα πηγαίνει
καλά. Θα τον ακούς και δε θα σε νοιάζει αν σε ρίξει ψυχολογικά γιατί πολύ απλά
δε θα έχει παρακάτω. Και για αυτές τις περιόδους είναι ότι καλύτερο άκουσα τη
χρονιά που φεύγει. Ευτυχώς για εμένα έχει και κάποιες ηλεκτρονικές εξάρσεις
γιατί αν ήταν μόνο κατάρες, μαυρίλα, κατάθλιψη και πόνος δε θα έκανε ούτε για
σουβέρ. Όλα με μέτρο, ισορροπημένα και με δόσεις ακριβείας. Αν σας αρέσει το post rock, folklore, πειραματισμοί
και το σύρσιμο στα πατώματα θα το λατρέψετε.
No comments:
Post a Comment