Το πιο εύκολο πράγμα να ακούσεις εκείνα τα χρόνια στο νόμιμο ραδιόφωνο - εκτός από τα λαϊκά, την εκπομπή της Lyra και μερικές εκπομπές ακόμα που παρουσίαζαν ξένη μουσική - ήταν η κλασσική μουσική.
Την άκουγες στο ραδιόφωνο, μας την έβαζε στο πικάπ του ο Πάτερ Ανδρέας, ένας εμπνευσμένος παπάς από την Αίγυπτο που δεν γούσταρε τις mainstream νουθεσίες στο κατηχητικό (εξ ου και τον έδιωξαν σύντομα εκτός Ελλάδας), ακουγόταν από τα σπίτια τις Κυριακές όταν έκανες βόλτα στο Ψυχικό και φυσικά έπαιζε στο μάθημα της Μουσικής στο σχολείο.
Μια μέρα λοιπόν κι εκεί που βαριόμουνα βάζει η κυρία στο πικάπ Μπαχ,Τοκάττα και Φούγκα σε D Minor. ΜΠΟΥΜ!!! Ήταν η πρώτη φορά που ένοιωσα να με καίει το στομάχι μου-ένα συναίσθημα που για μένα δηλώνει μουσική κατάλληλη για αυτό που έχω εγώ μέσα μου και που είναι σπάνιο κι ανώτερο της ανατριχίλας.
Εκεί που λες, ξεκλείδωσα, έγινε κάτι σαν BIG BANG και συνειδητοποίησα πως δεν είναι μόνο τα τραγουδάκια ωραία στη ζωή.
Όσο η ψυχή ξεκλειδώνει, ανοίγει και το μυαλό και το αυτί και σύντομα παράλληλα με τον ψυχεδελικοροκχίππη εαυτό μου καλλιέργησα το πάθος μου και για αυτήν την μουσική με ιδιαίτερη αγάπη στον Μπαχ και την μεσαιωνική, αναγεννησιακή και μπαρόκ περιοχή της.
Κάπου εκεί ξετρύπωσα τους Renaissance και το ομώνυμο άλμπουμ ντεμπούτο τους, ένα αριστούργημα που έβαλε τις βάσεις της Progressive σκηνής προσθέτοντας στοιχεία κλασσικής και αναγεννησιακής μουσικής στον φοκ / ροκ ήχο του - και που δεν ξέρω γιατί δεν είχα ποτέ σε βινύλιο.
Και κάπου εδώ μπαίνει ο εξ Ουαλίας και Soft Machine ορμώμενος Sir Karl Jenkins και το θείο του Miserere: Songs of Mercy and Redemption, μία δουλειά αφιερωμένη στα θύματα των πολέμων των τελευταίων 70 ετών στη Μέση Ανατολή (Miserere είναι οι ψαλμωδίες που κλείνουν την νεκρώσιμο ακολουθία στην Δυτική εκκλησία).
Ένα έργο που συνδυάζει στοιχεία της αραβικής και αφρικανικής μουσικής παράδοσης με κλασσική, και θρησκευτική μουσική.
Και επειδή οι ψαλμωδίες είναι δίπλα στους ύμνους, τα θρησκευτικά και τελικά τα παιδικά τραγούδια εντελώς φυσιολογικά στο #18 της δεκαετίας μπαίνει περήφανος, ο Πέρσης Θεός Sufjan Stevens και το Silver and Gold
Άκου τα #18 μου εδώ
Blogovision 2019: Karl Jenkins -Miserere: Songs of Mercy and Redemption
Blogovision 2010-19: Sufjan Stevens - Silver and Gold
Του 1969: Renaissance- Renaissance
No comments:
Post a Comment