Blogovision 2019: Στα 7 Από το Λονδίνο στο Βερολίνο λίγα μπητ δρόμος

To moog του George Harrison το 1969

Το 1969 η μουσική δεν ήταν μόνο ψυχεδέλια, κιθάρες και acid.
Πολλοί μουσικοί, ειδικά από την Ευρώπη, είχαν αρχίσει και ψαχνόντουσαν σε πιο ηλεκτρονικά μονοπάτια, πολλές φορές ξεχνώντας εντελώς τα φωνητικά, την μελωδία ή την διάρκεια που θα τους εξασφάλιζαν τη δισκογραφία,το airplay και τον δρόμο προς τα charts. 
Ένας από αυτούς ήταν το μαύρο πρόβατο των Beatles,ο ιδιοφυής και ανήσυχος George Harrison. 
Λίγους μήνες πριν την κυκλοφορία του Abbey Road , ο Harrison κυκλοφοράει ένα από τα πρώτα mega-πειράματα της γενιάς του στον τομέα της ηλεκτρονικής μουσικής, τον δίσκο με τον εύγλωττο τίτλο ''Electronic Sound'' . Πρόκειται για ένα στριφνό,δύσκολο moog - based έργο, αποτελούμενο από δύο κομμάτια συνολικής διάρκειας 43' που παρά τις κακές και περιπαικτικές κριτικές άνοιξε τον δρόμο στη μουσική που κυριάρχησε στην Λονδρέζικη ηλεκτρονική σκηνή από τα τέλη της 10ετίας του 80 και μετά.

Απευθυνόμενη στον ανήσυχο και ανοιχτόμυαλο μουσικόφιλο,προτείνω να ακούσει το Electronic Sound εδώ  και μετά να περάσει κατευθείαν στο #7 μου για την Blogovision 2010-19, το ταξιδιάρικο αριστούργημα του επίσης Λονδρέζου Burial, Rival Dealer. 

Ο Burial στο δικό του ''Moog''

Οι ομοιότητες ανάμεσα στις δύο δουλειές και ειδικά στο ομώνυμο κομμάτι ( κι αν εξαιρεθούν τα φωνητικά) είναι ανατριχιαστικές.

Άκου το Rival Dealer εδώ

50 χρόνια μετά το Electronic Sound, ένας Γερμανός από το Κασέλ της Κεντρικής Γερμανίας, ο Phillip Sollmann aka Efdemin, resident D.J του Berghain στο Βερολίνο βγάζει ένα δίσκο έκπληξη, που το κοινό ψήφισε ως τρίτο καλύτερο techno δίσκο της χρονιάς,το New Atlantis

Έχει και ο Efdemin τα δικά του ''Moogs''

Πρόκειται για ένα χορευτικό, καθόλου επιφανειακό δίσκο που συνδυάζει και αναδεικνύει στοιχεία cinematic/ αφηγηματικής μουσικής και που σε στιγμές του παραπέμπει κατευθείαν στις μεγάλες στιγμές της πρώιμης electronica - δίσκος που ακούς στο repeat.

Άκου το #7 μου της Blogovision 2019 εδώ