Search This Blog

Saturday, December 31, 2011

The Man With The Lyrics

Σαν τα καράβια κι εσύ. Πας κι έρχεσαι με την άνεση του νόμιμου επισκέπτη.
Τύπου μωρό μου ξεφόρτωνα κάπου βόρεια
αλλά να που γύρισα κι έλα τώρα να τα βρούμε πριν την ξανακάνω κλπ κλπ.
Το χέρι σου ήταν βαρύ και μ'άρπαξε σέρνοντάς με από το πάνω στα χιόνια κι απο εκεί
 κατευθείαν στο ψαράδικο του Manolo,πάλι πουτάνες γεμάτο ήταν εκεί μέσα.
Σου εξήγησα ότι αυτή η ιστορία δεν είχε ούτε αρχή ούτε τέλος, ήσουν απλά το μη νόρμαλ 
ένα βράδυ που όλοι μιλάγαν για εκλογές, τίποτα παραπάνω παρά μια φαντασίωση σόουλ- μέητ- αλλά εσύ επέμενες να πιούμε και ποτά.
Ήταν πυκνό σκοτάδι εκεί μαλάκα μου, και λαμπύριζαν πράσινες φλόγες,υγρά 
χυμμένα από το σπέρμα και τις σκόνες των ανδρών που δεν μίλαγαν άλλες γλώσσες.
Μετά εσύ κοίταγες τριγύρω, στη δική μου πόλη
 κάτω από τα καλέμια που κράταγαν τα καράβια κι έτσι εγώ βρήκα ευκαιρία και ξέφυγα.
Έβαλα πολύ δυνατά ένα παλιό τέκνο κομμάτι, ξεσκόνισα τις σκέψεις μου, τράβηξα το χέρι μου και σώθηκα μέσα στα πιό ήμερα νερά της πιό ανήσυχης πόλης της καρδιάς μου.

Tuesday, December 20, 2011

#1 Icke Wieder -Paul Kalkbrenner


 Τελευταία  διαδρομή  από το Tresor στo Betty Ford Klinik  
φτύνοντας φωσφοριζέ ποτά 
και μετά αγκαλιά με την Helma
και τον γκόμενό της,
έναν Βραζιλιάνο ναυτικό που την είχε ερωτευτεί 
και της είχε τάξει εγχείρηση στην Καζαμπλάνκα,
στην ψαραγορά στο λιμάνι για μπύρες.
Φοράω στην πλάτη μου έναν βαρύ ταξιδιωτικό σάκο
του έχω κρύψει εκεί
όλες μου τις πίσω μέρες,
έχω βάλει μαύρα γυαλιά
-κρύβω πίσω τους όλο το σήμερα-
και στα αυτιά μου
έχω φυτέψει δυό τυρκουάζ ακουστικά.
Τα γεμίζω κάθε μέρα με τα βλέμματα περίεργων Φιλιππινέζων
στη διαδρομή
πάνω-κάτω
κάτω-πάνω
σφίγγοντας στα χέρια μου το 
που χύνεται στο αίμα μου από μέσα τους
σαν γιαλιστερές, κοφτερές  λωρίδες μαύρου βινύλιου.





Monday, December 19, 2011

#2 What Did You Expect From The Vaccines?- The Vaccines

Και μετά τον πόλεμο, τις σκληρές δηλώσεις, τους αφορισμούς, 
τα λόγια τα μεγάλα τα βρεγμένα από το αλκοόλ,
τα ταξίδια τα ατέλειωτα σε δρόμους που δεν έχεις ξαναπάει και δεν θα ξαναπάς,
τους θρήνους και τις σπαρακτικές μπαλάντες,
τους εμετούς, τα έπη και τα μελωδικά γλυφιτζούρια,
να βάλω κάτι άνετο.
Έναν Ύμνο:
απαλό, τρυφερό, νευρώδη, πειρακτικό,
με χαμόγελα, λίγη ντροπή,
σχεδόν καθόλου λουλούδια στα μαλλιά αλλά σαν νάρθε από τότε,
ίσως geeky,
σχεδόν ασέξουαλ και γι αυτό ερωτεύσιμο
κι εν πάσει περιπτώσει
ενθουσιαστικό όσο πρέπει για να κλείσει το μάτι στη γενιά που έρχεται
 και το αυριανό μου ολοσκότεινο νούμερο 1.





Sunday, December 18, 2011

#3 Watch The Throne-Jay Z/Kanye West

Αυτό θάθελα να το δώ.Ζωντανό με τα αυτιά και τα μάτια μου ανοιγμένα τεράστια 
ακόμα και καρφωμένα αν χρειαζόταν στο δέρμα μου- θυμάμαι το Κουρδιστό Πορτοκάλι
για κάποιο λόγο ακόμα το μυαλό μου πάει στο Παρίσι, της Περσέπολης που παίζει τώρα 
στο βάθος του δωμάτιου,εκείνο του Gare Saint-Lazarre και των μαύρων που μας κράταγαν ξάγρυπνους πριν το ταξίδι στη Βρετάννη,
'Comme des Garcons fuck you fresh'' νομίζω και το δικό τους το μυαλό εκεί πήγε
τα ανακάτεψα όλα λίγα λεπτά πριν τελειώσει αυτή η άγρια όπερα που βάζω να ακούω στο δρόμο όταν δεν θέλω να σκέφτομαι γιατί πάω ανάποδα και ξανά και ξανά
αλλά χρειάζομαι κάποιον να  μου τραγουδήσει για τη δόξα, τη φωτιά και τα  καμμένα σωθικά μου.





Saturday, December 17, 2011

#4 Darkbloom- D'Eon/Grimes

Ο Chris ήτανε ένας Γάλλος από την Aix-en-Provence που εκδιδόταν με σαφή προτίμηση  σε νέους σε ηλικία εραστές με,ιδανικά,πιό σκουρόχρωμη από τη δική του επιδερμίδα.
Θα μπορούσε να είναι μοντέλο και να βγάζει πολύ περισσότερα λεφτά αλλά η grunge σκοτεινή ψυχή του και το πληγωμένο από τα ναρκωτικά ηθικό του δεν τον άφηναν παρά να ακολουθήσει το ένα και μοναδικό μονοπάτι που συνέδεε το φώς με το σκοτάδι, το γέλιο με την παρακμή.Κάπως σαν εκείνο που ένωνε το Clown με την La Luna εκείνη τη μοναδική νύχτα που το φεγγάρι κι ο άγριος χειμώνας του  εδώ μ'έστειλαν στο δρόμο του να με βασανίσει.
Αυτός ο δρόμος δεν έβγαινε πουθενά, το σκοτάδι του ήταν ανείπωτο ακόμα και με πανσέληνο κι έτσι γρήγορα σερφάρισα στο διπλανό σύννεφο, the big one 
εκεί που κολυμπάει το καλύτερο έργο της ζωής μου ακούγοντας αυτό και ζωγραφίζοντας λέξεις με
εικόνες ενώ εγώ προσπαθώ να μπώ στην ψυχή της κι επειδή είναι δύσκολο,
βουτάω στο μυαλό και τ'ακούσματά της
σπρώχνοντας τον χρόνο μακριά                
                                                                                     






Friday, December 16, 2011

#5 Father, Son, Holy Ghost - Girls

Ακόμα κι ένα κομμάτι να είχε,αυτό,
θα κατέβαινα από κεί πάνω
να το κόψω στα 8
και να πάρω αυτό που μου ανήκει
στην πραγματικότητα της άκαμπτης άφυλης ζωής μου.
Αυτής που δεν έχει χώρο εδώ
στην πόλη τη γεμάτη άχρωμα corporate σκυλιά
ανήσυχους ανίκανους,αδίψαστους,άφιλους
μισούς άτολμους
και τόσο ΤΙΠΟΤΑ
που ακόμα κι όταν ακούω αυτά που κάποτε τάχω ξανακούσει
και μου θυμίζουν τόσο πολύ αυτό που ζούσα τότε που άκουγα τα πρωτότυπα,
με κάνουν να καταλαβαίνω πόσο πολύ ακόμα εμετό έχω να γεννήσω


#6 CrazyClown Time - David Lynch





Thursday, December 15, 2011

#6 Crazy Clown Time- David Lynch

Όταν πάω να νικήσω τρέχω.
Ντύνομαι ελαφριά, φοράω κάτι  μικρό και κόκκινο- συνήθως είναι μια πέτρα κάπου στα χέρια μου, αφήνω τα μαλλιά μου να στεγνώσουν στον ήλιο,σκέφτομαι τον πρώτο μου έρωτα και τη στιγμή που κατάφερα να τον πάω όπου θέλω εγώ, αφήνω τα πάντα πίσω μου,πίνω μια γουλιά από όσο ορίζοντα βλέπω μπροστά μου κι αρχίζω να τρέχω χωρίς να κοιτάω αριστερά-δεξιά.
Εγώ, τα ακουστικά μου κι η τρέλλα μου στο repeat.
Κάτι σαν αυτό που θα ακούσεις αν πατήσεις το βελάκι στην εικονίτσα πιό πάνω.











Wednesday, December 14, 2011

#7 Bon Iver - Bon Iver

Και τώρα να ξετυλίξω το νήμα που με οδήγησε εδώ.Επικά, θριαμβικά,με ερωτηματικά σαν το αριστουργηματικό ζενερίκ αυτής της υποτιμημένης ταινίας η μάλλον σαν τη μουσική ενός απενοχοποιημένου in vitro εμβατήριου.Κι ύστερα εκεί που πήγαινα επιτέλους να ξαλαφρώσω αποκαλύπτοντας τη δεύτερη ζωή τού εμένα Avaton Kortez βρέθηκα ένα βράδυ να ξενυχτάω κάνοντας link surfing (η idea hopping?) κι απο κεί στην Coachella κι από κεί αγόρια μου στο Calgary, τη Λισσαβώνα του Neil Young ,  το Perth και αυτό το video που τα λέει όλα και τα δείχνει όλα










Tuesday, December 13, 2011

#8 Goblin-Tyler, The Creator


Fuck your traditions, fuck your positions
Fuck your religions, fuck your decisions
They're not mine, you gotta let 'em go
We can be ourselves, but you gotta let us know
You gotta let 'em go


Χειμαρώδεις στίχοι, απίστευτη δύναμη, μίσος, ειρωνία και σπαρακτική διάθεση 
για μένα τον κάνουν τον πιό σκληρό δίσκο της χρονιάς
και τον καλύτερο στο είδος του.




Monday, December 12, 2011

#9 Tomboy - Panda Bear

Κι από τον surfer του μυαλού μου πίσω στην πραγματικότητα στην Côte des Basques τότε που περίμενα την παλίρροια  να πάμε για Absinthe Caipirinhas.
Ο Νώε με το επώνυμο της Άννυ, τραγουδάει σαν τον Νταλί που σερφάρει δίπλα μου αγκαλιά με την παρέα του Biarritz. Respect Tomboy.Σε αγαπάω





Sunday, December 11, 2011

#10 The Year Of Hibernation-Youth Lagoon

Χειμώνας, νύχτα, το τέλος του χρόνου, χειμέρια νάρκη, πάνω στα σύννεφα του Buenos Aires, εκεί που απέδρασα τον Μάιο του 2001, εκεί που άρχισε αυτό το μακρύ ταξίδι που θα τελειώσει μαζί μου.
Ο ήχος του δεν είναι καινούριος είναι όμως το τέλειο soundtrack αυτής της πλευράς που καμμιά φορά θέλει να ονειρεύεται με ανοιχτά τα μάτια παραβλέποντας όλα όσα παίζονται κάτω από τα σύννεφα.





Saturday, December 10, 2011

#11 Veronica Falls-Veronica Falls

Αν και ξέρω την απάντηση έχω την ανούσια απορία αν λέγονται Οι Καταρράκτες της Βερόνικα ή Η Βερόνικα Πέφτει.Η άραγε ο τίτλος του δίσκου έχει άλλη έννοια από την έννοια του ονόματος της μπάντας? Κι εν πάσει περιπτώσει το βράδυ που ταξίδευα Λονδίνο- Φρανκφούρτη ο σέρφερ του μυαλού μου απέναντι πως μπόρεσε κι έπεσε στον ώμο μου να κοιμηθεί?
Αλήθεια, αν δεν τους είχα ανακαλύψει πριν λιώσω άλλους πολύ πιό πριν μπορεί και να ήταν πολύ πιό ψηλά σε αυτή τη λίστα που από αύριο αρχίζει και γίνεται πολύ πιό προσωπική.


Friday, December 9, 2011

#12 Slave Ambient-The War on Drugs

Αυτή η μουσική με στέλνει, με ανεβάζει, μου θυμίζει τις ανεκπλήρωτες ταξιδιωτικές φαντασιώσεις μου, με καίει κάπως σαν αυτές τις λέξεις που έγραψε ο Κέρουακ χρόνια, πολλά χρόνια πριν:"They danced down the streets like dingledodies, and I shambled after as I've been doing all my life after people who interest me, because the only people for me are the mad ones, the ones who are mad to live, mad to talk, mad to be saved, desirous of everything at the same time, the ones that never yawn or say a commonplace thing, but burn, burn, burn..."










http://avatonkortez.blogspot.com/2011/12/17-cults-cults.html

Thursday, December 8, 2011

#13 Ceremonials-Florence + The Machine

Με τις γυναικείες φωνές η σχέση μου τέλειωσε μετά την Piece Of My Heart JJ και την Amazing Grace Slick.Και μετά καμμιά φορά ακούς κάτι λογάκια που σε κάνουν να ταξιδεύεις ξαφνικά κάπου ανάμεσα στην pop,την ψυχεδέλεια και τους οργασμούς που παράγει όχι τόσο η φωνή της όσο το πάντρεμα των ήχων με τα λόγια της.
Και γουστάρεις χαμογελώντας ξεδιάντροπα και χωρίς καμμία ενοχή.


#14 Dynamite Steps -Twilight Singers
#15 Hurry Up We're Dreaming-M83
#16 Hardcore will Never Die But You Will -Mogwai
#17 Cults-Cults