Αυτό θα είναι σκοτεινό, όσο και το μέρος που έγινε.
Δεν θα έχει εικόνες, δεν θα έχει μουσική.
Πήγαινε πίσω από την πράσινη πόρτα, βάλε τα μάτια σου στη χαραμάδα και δες τι έγινε.Θολά, όσο κι η κρίση μας εκεί μέσα.
Είμαι ήδη κάτω και φυσάει αυτός ο δραματικός αέρας που ανά διαστήματα μου χαλάει τη ζωή.
Μάης και πάλι, βαρειά άνοιξη και κάνει κρύο ακόμα.Μπήκα στο Bolivar, είναι σχεδόν άδειο,
μόνο τα παιδιά από τις ταράτσες φαίνονται αχνά μέσα σε λάθος καπνούς και φύλλα που πετάνε.
Δεν είναι μέρος για μένα, νομίζω για κανέναν μας, δεν έχει τίποτα, μόνο ανορθόγραφα ποτά
κι αυτή τη μυρωδιά της στάσιμης θάλασσας που μόνο έρωτα δεν φέρνει,
κι αυτούς τους εξ ίσου στάσιμους γέροντες πόρνους συντηρητικούς
που είναι βαλμένοι να μας εμποδίσουν.
Νομίζω συνέβη αμέσως αυτό που δεν θα συμβεί ποτέ.
Μέσα σε αυτό το βρωμερό σημείο της ιστορίας μας
το μόνο που μπορώ να κάνω πριν συνεχίσω να γράφω αλλού και για άλλους
είναι να σε τραβήξω και να σε βγάλω απ'έξω, απέναντι, μακριά.
Φόβος. Κοίτα τα φώτα στα καράβια απέναντι.Αν έχεις το εισιτήριο, είναι καλύτερα να πάμε μαζί.
Adore Me.