Αντίθετα το ''Industrial Accident:The Story of Wax Trax! Records'' σκηνοθετημένο από την Julia Nash, κόρη του Jim Nash, ενός εκ των δύο συνιδρυτών της Wax Trax! δεν είναι καθόλου ατύχημα. Είναι μία συναρπαστική ταινία που ξεφεύγει από τα στενά όρια του ντοκιμαντέρ και καθώς ξεδιπλώνεται και διαβάζεται σε πολλά επίπεδα καταφέρνει να αποκτήσει μία πέρα της κινηματογραφικής της αξίας σημασία.
Με εξαιρετική κινηματογράφιση που μυρίζει και μεταδίδει την μυρωδιά της εποχής στην οποία γεννήθηκε, μεγάλωσε και παρήκμασε η Wax Trax!, με πλούσιο κι ωραία δεμένο Ο/Α υλικό κι απίστευτες εξομολογήσεις και σχόλια πραγματικά θαρραλέων πιονέρων του χώρου που σήμερα αποκαλούμε industrial, η ταινία είναι μία δραματική ιστορία αγάπης που ήταν καταδικασμένη εν τη γεννέσει της να πεθάνει επώδυνα μαζί με τους πρωταγωνιστές της.
Τότε που η κοινωνία και ειδικότερα η μουσική βιομηχανία ήταν στην zero tolerance εποχή, κυριαρχούμενες από σεξιστικά και ρατσιστικά πρότυπα και στερεότυπα, δύο άνδρες, ο Jim Nash - παντρεμένος με δύο παιδιά (που ακόμα πίνουν στο όνομά του νερό, μαζί με την μαμά τους) κι ο Dannie Flesher γνωρίζονται σε ένα live του Bowie για να κυνηγήσουν και ζήσουν τον έρωτα και το όνειρό τους, κάνουν το come out τους και αλλάξουν τη ζωή τους,τη ζωή των δικών τους, τη ζωή δεκάδων - αν όχι εκατοντάδων - σπουδαίων μουσικών και, τελικά,την ίδια την μουσική βιομηχανία. Μέχρι αυτή να τους καταπιεί όπως κάνει με όλα τα παιδιά της.
Το Wax Trax! είναι μία σκληρή πολιτική ιστορία που δεν αφορά τους απαλούς ή υπάκουους μουσικόφιλους.
Το Wax Trax! είναι το love story που με έσκισε σήμερα αλλά την ίδια στιγμή μου έφτιαξε την φάση, γιατί πέρα από ένα αριστουργηματικό musicmentary ήταν μία αφορμή να ξαναθυμηθώ πως μπορείς να πετύχεις το όνειρό σου αν το κυνηγήσεις με αγάπη,πάθος και μπόλικο αυτοσαρκασμό.
Και αυτό κάνει το Wax Trax! must όχι μόνο για τους φίλους του industrial ή των μουσικών ντοκιμαντέρ ή τους startupers και DIYers αλλά για όλους όσους έχουν ακόμα υλικά να ονειρεύονται.
