The King. Η Απόλυτη Υστερία

O Butler στο Trouble. 

Πέρα από αυτό, το soundtrack του Elvis είναι ένα αριστούργημα από κορυφαίες φωνές της εποχής μας σε επικά τραγούδια και μία μπαρόκ μίξη των genres. O Παράδεισος του adventurous music explorer.

O Άγνωστος από την Τενερίφη

 

Του όφειλα το 1 αλλά.. Ο Javier Segura γεννήθηκε το 1955 στην Σάντα Κρουζ της Τενερίφης και άρχισε να γράφει μουσική από τα νιάτα του. Σχεδόν αυτοεξόριστος, κλεισμένος στο σπίτι του, ανάμεσα στον ήχο που κάνουν τα κύματα και οι θύελλες του Ατλαντικού, γράφει διαρκώς, πειραματιζόμενος ανάμεσα σε κλασικές και νέες φόρμες. Η μουσική του μελαγχολική και μελωδική είναι σαν τους λυγμούς στους οποίους ξεσπάει μια ερωτευμένη Σπανιόλα καθώς βλέπει τον αγαπημένο της να αφήνει την τελευταία του πνοή τρυπημένος από τα κέρατα του ταύρου.

Ο Javier Segura είναι άγνωστος στην πλειοψηφία του κόσμου, ακόμη και στην Ισπανία- ελάχιστοι παράγοντες δισκογραφικών, DJs και μανιώδεις εξερευνητές του πειραματικού ήχου τον γνωρίζουν και διαδίδουν την μουσική του: από τη στιγμή που τον ανακάλυψα στα Discover του Spotify είμαι πλέον ένας από αυτούς. 

Το Malagueñas y Piezas Sueltas 2 κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2022 και είναι αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του. Μια συλλογή από Malagueñas - αργόσυρτα λιγωτικά σπανιόλικα τανγκό - και χύμα κομμάτια. Αναμφίβολα ο καλύτερος  δίσκος του 2022 - και του έπρεπε να είναι στο 1- αν δεν  μου είχε πάρει τα μυαλά αυτός του 1.

Ο ήχος του Lagos

 

Στο 3 ο ήχος μιας στάσης λεωφορείων: το 6°30′33.372″N 3°22′0.66″E. Σε αυτές τις συντεταγμένες βρίσκεται η στάση λεωφορείων Ojuelegba στην καρδιά του Lagos στην Νιγηρία. Αυτόν τον ήχο επέλεξε να κάνει άλμπουμ ο σπουδαίος Νιγηριανός καλλιτέχνης  Emeka Ogmoh περνώντας από τα Σόδομα του Βερολινέζικου Berghain που τον έβγαλε στο κλαρί, στον Παράδεισο της δικής του Danfotronics. O Emeka - διάσημος και βραβευμένος για τη μουσική και τα installations του Νιγηριανός - αποτυπώνει με ζωντανές επί τόπου ηχογραφήσεις και τη μη - μουσική μουσική του τον πραγματικό ήχο της εμβληματικής αυτής πόλης της πατρίδας του σε μία εξωπραγματική ambient σύνθεση: O ήχος της πόλης, μηχανές, αμάξια, θόρυβοι, αναμιγνύονται με τοπικές διαλέκτους και νότες, ένα έργο που σε αφήνει άφωνο- να χαζέψεις ή να χορέψεις?

Ίσως ο πιο σπουδαίος δίσκος του 2022. 

Άκου το οπωσδήποτε

4 ΕΤΩΝ 54

Ο Πολωνικός Κινηματογράφος έχει παράδοση και μεγάλη ιστορία που ξεκινάει από την ακμή του Κομμουνιστικού καθεστώτος στη χώρα, ακμάζει από τα τέλη της δεκαετίας του 60 και μετά για να φτάσει να παράγει και να εξάγει τεράστια ταλέντα στα τέλη του 20ου αιώνα μεταξύ των οποίων Βάιντα, Πολάνσκι, Κιεσλόφσκι κ.α. 

Ανάμεσα στις ποιοτικές παραγωγές που θέριζαν βραβεία στα σοβαρά διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ και για τις οποίες χυνόντουσαν τόνοι μελάνης στα Cahiers Du Cinema, τα Πολωνικά στούντιο έδωσαν χώρο για να γυριστούν και πολλά ντόπια blockbusters.

Σε αυτό το εσωστρεφές για την εποχή πλαίσιο, το 1968 γυρίζεται ένα - ή μάλλον ΤΟ - Πολωνικό western, το Wilcze Echa - Η Κραυγή του Λύκου, του  Aleksander Scibor-Rylski. 

Την μουσική αναλαμβάνει να γράψει ο 36χρονος τότε Wojciech Kilar - τον ξέρετε, είναι ο άνθρωπος πίσω από πάρα πολλά δημοφιλή και βραβευμένα soundtracks όπως του Dracula (Bram Stoker) και του Πιανίστα. 

Ο σπουδαίος συνθέτης κλασικής μουσικής αποφασίζει να πειραματισθεί (και ίσως να διασκεδάσει) και να μπει στο μάτι του Ιταλού ανταγωνιστή του Ennio Morricone γράφοντας ένα επικό soundtrack που συνδυάζει μοναδικά κλασική με western μουσική.

Το έργο μένει στην εμουλσιόν και κυκλοφορεί για πρώτη φορά, μετά από 54 ολόκληρα χρόνια, από την Gad records, remastered από τις αυθεντικές ταινίες του CeTA Audiovisual Technology Center στο Wrocław και με κομμάτια που δεν υπήρχαν στο φιλμ, στις 28 Ιανουαρίου 2022. 

Απολαύστε το 

Tender Is

“Strange children should smile at each other and say, “Let’s play.”

 Ότι πιο τρυφερό, νοσταλγικό και αγαπησιάρικο άκουσα εδώ και πολλά χρόνια.

 Στο 5 Spiritualized και Everything Was Beautiful. Με δάκρυα στα μάτια

 

Psych Story

Υπάρχει ένας τρόπος να βολευτούμε με τον εαυτό μας. Να τον κοιτάξουμε κατάματα.

Στο 6 το Wilderness of Mirrors των Black Angels τραγουδάει αυτό που φοβόμαστε όλοι μας με τον γνωστό Texan psych τρόπο τους.

Ο λιγδιάρης τραγουδούσε υπέροχα

Μη δείτε άνθρωπο να τολμήσει να βγει από την πεπατημένη, να ρισκάρει και να κάνει τέλος πάντων αυτό που του γουστάρει να πέσετε να τον φάτε.

Στο 7 Η Κούρσα σε φάση τρυφερής, χαδιάρας, καβλωτικής, αλήτικης, εγγλέζικης soul 

Στο 8 η Άγρια

Μπορείς να συνδέσεις με μια λέξη την  (δεύτερη καλύτερη ταινία του κατά τον ίδιο) Χρονιά με τα 13 Φεγγάρια του Rainer Werner Fassbinder με την Άγρια του Λόλεκ? 

Schopenhauer. Αρκεί να γκουγκλάρεις την περιγραφή του Λόλεκ για τον δίσκο του και θα δεις.

 

Στο 9, ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ. Ο Υπαρξισμός σε μία ταινία του 1952 και ακριβώς 70 χρόνια μετά στο ίσως καλύτερο ως σήμερα άλμπουμ των Soft Moon. H Θεωρία της Ύπαρξης - του Είναι ταλάνιζε και ταλανίζει τους φιλόσοφους από την αρχαιότητα ως σήμερα. Από τον Αριστοτέλη στον Kierkegaard, τον Hume, τον Jaspers και τον Sartre, ο Άνθρωπος έβαλε τα καλύτερα μυαλά του να αναζητήσουν ποια είναι η αλήθεια πίσω από την Ύπαρξη. Σύμφωνα με την θεωρία, η Ύπαρξη, ως μοναδικός τύπος κάθε ανθρώπου, δεν έχει στατικές έμφυτες ιδιότητες, όπως πιστευόταν ότι συμβαίνει με την ουσία του, αλλά διαμορφώνεται αέναα με την προσωπική του δράση, με αποτέλεσμα να ευθύνεται και γι’ αυτό στο οποίο θα καταλήξει.

Ο Υπαρξισμός βρήκε τρομερή ανταπόκριση σαν ρεύμα στις εικαστικές τέχνες, ενώ σπουδαία βιβλία, θεατρικά, ποιήματα και πίνακες εμπνεύστηκαν και εξέφρασαν με τον δικό τους τρόπο τα ερωτήματα και τις ανησυχίες του.

Στην κορυφή του 20ου αιώνα ο Υπαρξισμός πέρασε στον κινηματογράφο. Μία από τις κορυφαίες ταινίες που θεωρούνται ότι αντιπροσωπεύουν το ρεύμα είναι το Ikiru του Akira Kurosawa. H ταινία είναι εμπνευσμένη από το αριστούργημα του Τολστόι '' Ο Θάνατος του Ιβάν Ίλιτς'', βγήκε στις αίθουσες το 1952 και προβλήθηκε στην Ελλάδα με τον ατυχή τίτλο Ο Καταδικασμένος. Ikiru σημαίνει ΝΑ ΖΕΙΣ. Με την φιλοσοφική έννοια. Πρόκειται για έναν ετοιμοθάνατο που έρχεται αντιμέτωπος με κάτι πολύ χειρότερο από τον Θάνατο πριν τον Θάνατό του. Την ίδια του την ύπαρξη και τα ερωτηματικά που αφήνει αναπάντητα.

Εβδομήντα χρόνια μετά, 5.478 χιλιόμετρα ανατολικά από εκεί που ο Kurosawa γύρισε το Ikiru, ο Αμερικανός Luis Vasquez - κυκλοφορεί τον EXISTER (γαλλικά:  ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ που στην ουσία σημαίνει Ikiru, ΝΑ ΖΕΙΣ). Ένας δίσκος που τραγουδάει τις εκστατικές χαρές και τα ευνουχιστικά χαμηλά της Ζωής και το πως   '' το να κρατάμε και απλά να υπάρχουμε '' είναι μερικές φορές το μόνο που μας απομένει.

Αν σας φαίνεται συναρπαστική η ομοιότητα ανάμεσα στα πρόσωπα των Ηρώων του Ikiru και τον Luis Vasquez (που σήμερα έχει τα γενέθλιά του), τότε αυτή ανάμεσα στην ιστορία του Kurosawa και τα τραγούδια του Luis θα σας τρομάξει.

Άκου

 

Overflow

Στο 10 ένας δίσκος που γράφτηκε σαν μουσική επένδυση σε μια πρωτοποριακή χορογραφία, ''μιλάει'' για το πως κοινωνικά δίκτυα, διαφήμιση, marketing, κόμματα εκμεταλλεύονται τα data μας για να κερδίσουν χρήμα έκθεση, δόξα και εξουσία και είναι εμπνευσμένο από το βιβλίο Psychopolitics: Neoliberalism and NewTechnologies of Power του Byung-Chul Han. 

Πρόκειται για το Overflow του Rival Consoles που γράφτηκε για την ομώνυμη χορογραφία του Alexander Whitley

Ένα επικό, ατμοσφαιρικό, συμφωνικό έργο που ανυπομονώ να ακούσω live. Άκου 

 

11:11.11.11

 

Νέα Υόρκη, Μουσείο Guggenheim, 11.11. 2011. Οι MGMT δίνουν ένα μοναδικό live στο πλαίσιο των εγκαινίων της ρετροσπεκτίβας του  Μauricio Cattelan ''All''. To live περιλαμβάνει πρωτότυπη μουσική, εμπνευσμένη από τα 130 κομμάτια της έκθεσης ενώ η παραγωγή του έντυσε -μεταξύ άλλων- το σπιράλ που αιωρείτο από την οροφή της αίθουσας του Μουσείου με τις πρωτοποριακές για την εποχή ταινίες φωτισμού LED (αυτές που έβαλα στην πιο πάνω φωτό μέσα στο μάτι της κάμερας του Άνθρωπου με την Κινηματογραφική Μηχανή του Dziga Vertov). To live ηχογραφείται και πρωτοκυκλοφορεί σε άλμπουμ ακριβώς 11 χρόνια μετά, στις 11. 11. 2022 με τίτλο 11.11.11.

Στο 11 λοιπόν οι MGMT με το 11.11.11 κι ένα flash back στις αθώες εποχές της τρυφερής και αισιόδοξης indie ψυχεδέλειας που μας ξεγέλασε φριχτά.

O Καρντάσης

Στο 12 συναντάμε τον Τουρκο-Ελβετό Mehmet Aslan. Το The Sun Is Parallel είναι το ντεμπούτο του στη δισκογραφία και λειτουργεί ως teaser για τις επερχόμενες μεγάλες στιγμές αυτού του φιλόδοξου καλλιτέχνη. Αυτό που μου αρέσει είναι ότι ο Μehmet χρησιμοποιεί αβανταδόρικα σπουδαίους μουσικούς, όπως η εκ των Tomaga προερχόμενη Valentina Magaletti στα τύμπανα ή ο πολύς του flamenco Niño de Elche στα φωνητικά, για να βγάλει κορυφαία κομμάτια που είναι σαν να μην έχεις ξανακούσει ποτέ ως τώρα κάτι παρόμοιο, ενώ οι μουσικές του είναι σαν να αιωρούνται, ταράζοντας τα ρεύματα, ανάμεσα στην jazz, την ψυχεδέλεια, το Τούρκικο folk, το groove και την ηλεκτρόνικα, υποβάλλοντάς με και δημιουργώντας μία ακατανίκητη διάθεση να πάω να αράξω κάπου να ακούω από τα μεγάφωνα έναν μουεζίνη να λέει τα δικά του και την κρίσιμη στιγμή να βάζω στη διαπασών το Tangerine Sun και να βυθίζομαι στον δικό μου δερβίσικο χορό.  

Άκου

Σοροκάδα

Στο 13 ο Guido Minisky και ο Hervé Carvalho. Δυό Παριζιάνοι από το Αλγέρι, ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά και δυνατά σχήματα της ηλεκτρο-αραβικής σκηνής: Οι ACID ARAB. 

Στο REMIXED βάζουν μουσικούς από έξι περίπου χώρες της ευρύτερης περιοχής που επηρεάζει ο Σορόκος (ο άνεμος από την Σαχάρα) - μεταξύ των οποίων τον Αιγύπτιο 3Phaz, τον Λονδρέζο The Reflex, τον Τυνήσιο-Βέλγο παραγωγό Ammar 808, και τα παριζιάνικα duos των  Polo & Pan και VoX LoW να κάνουν remixes σε προηγούμενες δουλειές τους.  

Το αποτέλεσμα που μπορείς να ακούσεις εδώ είναι ένα σαγηνευτικό μίγμα dance και ethnic - έτοιμο να σε αποπλανήσει σύροντάς σε βαθιά μέσα στην παριζιάνικη νύχτα του σήμερα.

 

#14 Το Πείραμα

Κουμπιά (προγραμματισμού Roland CR-78), αναλογικές μηχανές, πειραματισμός, έμπνευση και διαρκείς αναφορές στα μεγάλα soundtracks του Ιταλικού κινηματογράφου των 60ς και 70ς και να τα 42 κομμάτια του Program and Rhythm του Alessandro Adriani . Τώρα γιατί είναι στο 14 αφού αν έλιωσα ένα δίσκο φέτος ήταν αυτός, τι να πω. Άβατον η ψυχή του Avaton. 

 

6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ- ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ

 

''Εκεί έξω που δολοφονούνται τις νύχτες παιδιά

Εκεί έξω που πρέπει να γράψω ιστορία ξανά''

Η μέρα δεν σηκώνει πολλά - πολλά. Και να θέλουμε να ξεχάσουμε, η χθεσινή δολοφονία του 16χρονου δεν μας αφήνει.

Όλα πληρώνονται εδώ

Εδώ είναι η κόλαση, εδώ κι ο παράδεισος

Αν μ' αγαπάς να με προσέχεις παντού και για πάντα σαν άγγελος

Λένε σ' αυτήν τη ζωή το μόνο βέβαιο είναι ο θάνατος

Δεν έχω χρόνο γι' αυτά, ανοίγω την πόρτα και φεύγω σαν άνεμος

Εκεί έξω που δολοφονούνται τις νύχτες παιδιά

Εκεί έξω που πρέπει να γράψω ιστορία ξανά

Σπρώχνω το ραπ μου μες στη γειτονιά

Το φυτεύω, το κόβω και το ακούω μετά

Δε με νοιάζει τι λένε οι νταλαβερτζήδες, απόψε καπνίζουμε από τη δουλειά

Χρόνια μυστήρια, συλλαλητήρια και δικαστήρια

Καμένα κτίρια, οι εν δυνάμει ρουφιάνοι κοντά δυο μύρια

Δε βγαίνω σέντρα, σκοράρω το γκολ μου απ' τα αποδυτήρια

Συγχαρητήρια που είστε πουλιά και πετάτε χωρίς εισιτήρια

Το χρήμα φέρνει τη βία, όμως γεμίζει ψυγεία

Ζούμε απ' την αδικία, έγκλημα και τιμωρία..''

ΛΕΞ στο 15 ένεκα της ημέρας, θα τον φτάσουν άλλοι ψηλότερα- εκεί που του αξίζει 

ΛΕΞ - ΜΕΤΡΟ 

#16: Que Diable!

Que Diable!

Στο 16 οι Oiseaux - Tempête και το What On Earth ή στα Γαλλικά Que Diable. 

Ένα δυστοπικό, ψυχεδελικό ταξίδι στις ρίζες του krautrock και της avant garde της ροκ, που θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα οι φίλοι των Amon Düül - ενδεχομένως και του Μανώλη Χιώτη.

Άκου και θα καταλάβεις

 

EXIST IS TO RESIST!

''The country's a mess 

Showing no progress

We’ll build this fire from the troops and the lies

Dancing round the issue

They're fighting for their crown

They're trying to keep us under the thumb and keep our minds locked down

Your questions are your answers, You know it in your soul''

Και να φανταστείς ΔΕΝ μιλάει για Ελλάδα αλλά για το Νότιο Λονδίνο.

Τόσο παγκόσμιος, τόσο επίκαιρος.

Στο 17, WU-LU: Loggerhead Το ντεμπούτο του νεαρού rapper από το Νότιο Λονδίνο - ένα υπνωτικό fusion  hip hop, lo-fi και electronic, κλειστοφοβικό, συναισθηματικό, ατμοσφαιρικό και με στίχους που σου θυμίζουν ότι αν δεν αντισταθείς, θα σε φάνε (Το κράτος και όλα τα τερατώδη δημιουργήματα και παρακλάδια του).

Άκου το εδώ

Αγόρασέ το εδώ

 

Στο 18 τo 6ο άλμπουμ του γνωστού θαμώνα του Avaton και κολλητού του άλλου επίσης θαμώνα μου, του Bug, Justin Broadrick aka JK Flesh που θα σου λιώσει το μυαλό.

Βίαιη slo-fi techno και τα μυαλά χυμένα, ακούγεται πολύ δυνατά - σίγουρα όχι οδηγώντας το βράδυ μόνος στην εξοχή.

Βαθμός δυσκολίας: 9

Bαθμός sexiness: 5

Βαθμός danceability: 7

Βαθμός βαράει: 10

Ακούς και φτιάχνεσαι εδώ

Στο #19 από τα Dancehalls της Jamaica στο Dub Dancehall.

Εμπνευσμένος από τον ήχο του Jamaican Dancehall o Bug πήρε ένα beat και το έκανε 17 διαφορετικά remix χρησιμοποιώντας  σπουδαίες φωνές φίλων του (βλέπε Justin K. Broadrick) αλλά και δημοφιλών εκπροσώπων του χώρου στον οποίο κινείται ο ίδιος κι ο δίσκος του, όπως η Moor Mother αλλά και ο θρυλικός Τζαμαϊκανός ποιητής Nazamba που μάλιστα πέθανε κατά τη διάρκεια της παραγωγής του άλμπουμ. To Absent Riddim - όπως ονομάζεται το album - σημαίνει απουσία ρυθμού: το riddim είναι η λέξη rhythm όπως την προφέρουν στην Τζαμάικα (διάλεκτος Patois). Eίναι βασανιστικά μονότονο και εθιστικό - ο κλασικός δίσκος που μπορείς να μισήσεις ή να κολλήσεις. Aλλά είναι κι ένα πείραμα που βάζει στην σύγχρονη εποχή - κοινωνικοπολιτικά μιλώντας-  τη μουσική που χόρευαν οι post hippy boomers στα τέλη της δεκαετίας του 70 και τις χρυσές μέρες του 80. Από τα πολύχρωμα σαλόνια στα σκοτεινά αλώνια σαν να λέμε. 

👉Μάθε για την κουλτούρα των Jamaican Dancefloors διαβάζοντας το βιβλίο Dancehall ,The Rise of Jamaican Dancehall Culture της Beth Lesser που μπορείς να βρεις εδώ

👂Άκου τον ήχο, εδώ - θα δεις πόσο κοντά είναι το ska και η reggae στο σύγχρονο dub 

👂Και, φυσικά, αφέσου να εθιστείς στο ABSENT RIDDIM του Bug εδώ 

Blogovision 2022: Στο #20 η Υπόθεση Figo

Και παραλλάσσοντας αυτό που είπε o Blondie στον Tuco ΄΄ Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων, αυτοί που πιστεύουν και αυτοί που κάνουν λεφτά''. O Figo έκανε λεφτά και συνεχίζει να κάνει και μαζί του και όλοι οι συντελεστές του ντοκ παραγωγής Netflix ''El Caso Figo'' δηλαδή ''H Yπόθεση Figo'' που το 2000, τάραξε τα νερά του κόσμου του Ποδόσφαιρου στην Ισπανία, κι όχι μόνο, και έδωσε αφορμή στον Ryan Lee West aka Rival Consoles να γράψει ένα ατμοσφαιρικό, σκοτεινό και μια χαρά χορευτικό άλμπουμ.

#20 Rival Consoles- El Caso Figo.

Το ακούς και το χορεύεις εδώ