Στο είπα ο χρόνος είναι μακρυά μου. Πας κι έρχεσαι και μ'απειλείς πως θα κατέβεις μια για πάντα στο λιμάνι μα το σύννεφό σου είναι ακόμα πιο μακρυά από το δικό μου, ακόμα πιο πίσω, ακόμα πιο ψηλά.Πάρε τους πιο βρώμικους στίχους, πάρε τις σταγόνες της βροχής που έπεσε προχτές το βράδυ, πάρε και τη φωνή σου και κοιμήσου για λίγο, έτσι, με τα ρούχα της δουλειάς, μπερδεμένος από τον αφόρητο ήλιο που σε τυφλώνει εκεί πάνω
No comments:
Post a Comment