Σε αυτό το κρίσιμο σημείο της μουσικής μου ηλικίας ποιος θα μου το έλεγε ότι θα άρχιζε να μου αρέσει ο θόρυβος.Κάτι που όμως εξηγείται από το γεγονός της σταδιακής εξοικείωσης της ακοής μου με το είδος, κυρίως λόγω αυτών που ακούνε κάποιοι από τους μουσικόφιλούς μου αλλά και της αστείρευτης δίψας μου για πειραματισμούς.
Το Broken Limbs Excite No Pity του Bruce Lamont μιλάει με έναν σπαρακτικό, απέραντα σκοτεινό και υπνωτικά θορυβώδη τρόπο για όλα όσα μπορεί να βασανίζουν την ψυχή ενός άνδρα, μέσα από τόνους και κραυγές που καταφέρνουν από το πρώτο κομμάτι να σε βάλουν στο τριπ να ακούς τον δίσκο σε λούπα.
Ένα πειραματικό αριστούργημα που - δεν ξέρω γιατί - δεν κατάφερε να κερδίσει παρά την ταπεινή θέση #16 στη λίστα μου.Το Goodbye Electric Sunday είναι τουλάχιστον συγκλονιστικό!
Τον δίσκο μου σέρβιρε το Release Radar του Spotify.
Άκουσέ τον δυνατά φορώντας ακουστικά ή πολύ δυνατά και χωρίς ακουστικά για να στείλεις όποιον ξενέρωτο σε ενοχλεί εκεί δίπλα
No comments:
Post a Comment