Ο ορισμός του experimental σε ένα στριφνό - μόνο για μύστες - μουσικό ανοσιούργημα
Μα ποιος σοβαρός άνθρωπος, έστω και για ένα κομμάτι ψωμί, θα δεχτεί να βαθμολογήσει μία τέτοια δουλειά με έναν βαθμό που δεν είναι του ύψους ή του βάθους αλλά ένα 6,2?
Με ποια κριτήρια μπορείς να βαθμολογήσεις έναν τέτοιο δίσκο (και πόσες φορές άντεξε να τον ακούσει ο κριτής ώστε να πει τελικά ότι είναι κακός, έστω μέτριος, για 6,2 κι όχι για 6,1 ή 7,4)? Τι είναι σεισμός ή άνεμος για να μετριέται σε δεκαδικά ο ακραίος πειραματισμός?
Το Rainbow Mirror είναι η τρίτη και τελευταία εμφάνιση του Dominick Fernow στην 10άδα μου και η μοναδική του ως Prurient. Είναι ο πρώτος δίσκος που κυκλοφόρησε μετά την περσινή Blogovision και τον οποίο είχα για πολλούς μήνες για το #1 μου, μέχρι που σπρώχτηκε στο μεσοβέζικο 4 γιατί με συνεπήραν περισσότερο αυτοί οι τρείς - πιο εύκολοι ακουστικά - δίσκοι που θα ακολουθήσουν.
Πρόκειται για μία δουλειά που ξεδιπλώνεται σε 6 LP -πάντα από την Hospital Productions- και που για μένα είναι ο ορισμός του experimental. Εν προκειμένω με μπόλικες δόσεις noise,drone,industrial και ambient - δηλαδή ο Fernow σε όλο του το μεγαλείο. Απροσδιόριστης προέλευσης ήχοι, καμπάνες σαν από κάποιο γοτθικό ναό τον Μεσαίωνα, έρεβος και οι νότες της βροχής, πτώματα που σιγομουρμουρίζουν, Βούδες και σεξουαλικές αναφορές σε ένα ατονικό στην μεγαλύτερη διάρκειά του έργο που όμως επικοινωνεί μαζί σου χωρίς να κλιμακώνεται και χωρίς να χρειάζεται κάποιο (ανύπαρκτο ευτυχώς) λιμπρέτο.
Άκου τον μακριά από τον κόσμο
No comments:
Post a Comment