Blogovision 2021- 1971: Η Γένεσις κι ο Θάνατος ενός Είδους

                      “looking at what artists do rather than what they sound like”

                                                                                                          Ian Anderson

Οι επιρροές της λαϊκής μουσικής από ανατολικές, αφρικανικές και λατινοαμερικάνικες χώρες στην ευρύτερη σκηνή της ροκ και πολύ νωρίτερα στην τζαζ είχαν ξεκινήσει πριν τα 70ς. Όμως ακόμα δεν είχε υπήρχε είδος ή ακόμα κι αν υπήρχε δεν είχε βαφτιστεί ως  είδος.

Το 1969 σχηματίζεται μία πολυμελής μπάντα μουσικών με βάση τους το Λονδίνο, οι Osibisa. Tέσσερα από τα μέλη τους έχουν καταγωγή από την Γκάνα και τρία από την Καραϊβική. Παίζουν ένα είδος αφρο-ροκ με επιρροές από την τζαζ και εμφανίζονται σε διάφορα live και φεστιβάλ.

Το 1971 κυκλοφορούν δύο albums. To πρώτο φέρει το όνομά τους - Osibisa - και το δεύτερο λέγεται Woyaya. To Osibisa, σε παραγωγή Tony Visconti, είναι το πρώτο άλμπουμ στην ιστορία της μουσικής που επικοινωνήθηκε (διαφημίστηκε) με τον όρο World Μusic - δηλαδή μουσική που (προ)έρχεται από χώρες που δεν ανήκουν στον δυτικό πολιτισμό.

Στην πορεία ο όρος χαρακτήρισε και χαρακτηρίζει μεγάλα άλμπουμ και σπουδαίες μουσικές και μπάντες όπως το θρυλικό Graceland του Paul Simon ή τους δημοφιλείς Αφρικανούς Tinariwen.

Πολλά μουσικά φεστιβάλ είχαν κι έχουν ''World Music'' ενότητες φιλοξενώντας σημαντικούς καλλιτέχνες του είδους στα line ups τους με πρωτοπόρο στο είδος του το WOMAD που ιδρύθηκε το 1980 από πολλούς μουσικούς και παράγοντες της μουσικής βιομηχανίας με πρώτον τον Peter Gabriel των Genesis.

Ο όρος χρησιμοποιείται από πολλούς ακόμη και σήμερα. Όμως ειδικά σήμερα, στην εποχή της πολιτικής ορθότητας καταλαβαίνουμε πως είναι προβληματικός, σχεδόν τοξικός. Για τον όρο έχουν μιλήσει απαξιωτικά αμφισβητώντας την πολιτική ορθότητά του τόσο ο Ian Anderson (βλ. τι είπε πιο πάνω) όσο και ο David Byrne, ενώ δύο χρόνια πριν η Guardian φιλοξένησε άρθρο του Ammar Kalia με τίτλο Why the term ''World Music'' is dead.

Από το 2005 οι Λιβανικής καταγωγής  και με βάση το Montreal του Καναδά Jerusalem In My Heart συνδυάζουν ηλεκτρονική και πειραματική μουσική με Αραβικό folk για να σχολιάσουν την σύγχρονη ζοφερή πραγματικότητα στον κόσμο μας και την πολιτική κατάσταση στον τόπο καταγωγής τους.

Φέτος μας έδωσαν το πολύ δυνατό Qalaq που σημαίνει Βαθιά Ανησυχία. Πρόκειται για ένα δύσκολο και στριφνό όσον αφορά τις μουσικές φόρμες του άλμπουμ που θα λατρέψουν οι φίλοι της αραβικής και noise μουσικής. Μαζί τους πολλοί guests όπως Moor Mother και Tim Hecker ή ακόμα η πολυβραβευμένη Καναδή σκηνοθέτρια και τραγουδοποιός, μέλος  του First Nations, Alanis Obomsawin στα φωνητικά.

Το Qalaq, λίγα χρόνια πριν θα χαρακτηριζόταv σαν κορυφαίο της χρονιάς στο είδος worldtronica - ή μήπως δεν πειράζει να το πούμε έτσι;

Άκουσέ το ένα ήσυχο βράδυ έτοιμος να καταλήξεις σε κάτι ανήσυχο

#15 Restive Plaggona - Restive Plaggona

#16 Liars - The Apple Drop

#17 Jung Jaeil – The Squid Game

#18 Xiu Xiu- OH NO

#19 Blanck Mass - In Ferneaux

#20 Jung Jaeil - Psalms