Making Music Jump Into 3D
Το ταξίδι είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα από το 1971. Η ηλεκτρονική μουσική γεννήθηκε κι ανδρώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, παράλληλα με την βιομηχανική επανάσταση, βασισμένη στην πρωτοπορία και τους πειραματισμούς μερικών τρελών, Ιταλών κυρίως, φουτουριστών που δοκίμαζαν να φτιάξουν μουσική με διάφορα όργανα που ΔΕΝ ήταν ηλεκτρονικά.
Στις αρχές του 20ου αιώνα η προσπάθεια γίνεται πιο ''εύκολη'' καθώς μπαίνουν στη ζωή μας τα πρώτα ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά όργανα και οι ''ηλεκτρονικές'' διασκευές γνωστών τότε μουσικών κομματιών όταν την δουλειά την παίρνουν στα χέρια τους (και την κρατάνε ως σήμερα) οι Γερμανοί. Ντανταϊστές, πρωτοπόροι κινηματογραφιστές από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη όπως ο Dziga Vertov και ο Stockhausen βάζουν την ηλεκτρονική μουσική στα σαλόνια της ελίτ αλλά και της μάζας μέσω του κινηματογράφου. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.
Στα τέλη της δεκαετίας του 60 η ροκ άνθιζε με την progressive σκηνή της να ψάχνεται σε καινούρια μονοπάτια. Η επανάσταση δεν ήταν πια μόνο λουλούδια, ελεύθερος έρωτας και χασίς. Το αντιπολεμικό κίνημα και η εν πολλοίς ακτιβίστικη αμφισβήτηση και απαξίωση του κατεστημένου και του καπιταλισμού αυτού καθαυτού διείσδυσαν από το περιθώριο σε όλο το εύρος του εποικοδομήματος με την μουσική να συνεχίζει την διαβρωτική της δράση και πολλούς ανήσυχους δημιουργούς να επεξεργάζονται νέες φόρμες. Όπλα τα νέα όργανα και οι υπολογιστές.
Το 1971 ο άνθρωπος που εφηύρε και δημιούργησε το synthesizer, και τα ομώνυμά του Moog Synthesizer και MiniMoog, o Robert Moog πουλάει την εταιρεία του με όλα τα προϊόντα και την τεχνογνωσία στην Norlin Music Instruments στην οποία παραμένει ως σχεδιαστής ως το 1977. Αυτό ήταν. Το sunthesizer πέρασε στην μαζική παραγωγή.
Την ίδια χρονιά οι Pink Floyd στην πιο δραματική μεταβατική τους περίοδο ανάμεσα στην εποχή του Syd Barrett και της χειμαρρώδους δημιουργικότητας του Gilmour βγάζουν τον πιο πειραματικό και τελευταίο καθαρά ηλεκτρονικό τους άλμπουμ (για μένα και το καλύτερό τους), το Meddle με το μνημειώδες Echoes των 23:31' να πιάνει την μία πλευρά του δίσκου και να αφήνει ιστορία - για όσους κατάφεραν να εντρυφήσουν σε αυτό.
Λίγο πιο ανατολικά οι Γερμανοί ξαναπαίρνουν την δουλειά στα χέρια τους, χωρίς εμπορικούς συμβιβασμούς.
Οι Tangerine Dream μας στέλνουν στον Άλφα του Κενταύρου ξεκινώντας το ρεύμα της space μουσικής και βάζοντας παράλληλα τις βάσεις του Krautrock!
Η φάση κλιμακώνεται. Οι Tonto's Expanding Head Band τιμάνε το όνομά τους που προέρχεται από το τεραστίων διαστάσεων Tonto Synthesizer - παιδί του ενός εκ των δύο μελών της μπάντας, του Malcolm Cecil, και κυκλοφορούν το απάνθισμα της space, το Zero Time.
Οι Popol Vuh κυκλοφορούν το αριστουργηματικό In Der Gärten Pharaos και γίνονται επίσημα οι πιονέροι τoυ Krautrock.
Στην δυτική πλευρά του Ατλαντικού, οι γυναίκες αποκτούν φωνή (θα μιλήσουμε για αυτό όταν φτάσουμε στην πεντάδα). Ο θαρραλέος Stanley Kubrick καλεί μια γυναίκα ''να κάνει την μουσική να χορέψει σε ρυθμό 3D'' και εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να βάλουν την ηλεκτρονική μουσική σπίτι τους.
Η Wendy Carlos γράφει τη μουσική για το Clockwork Orange και η ηλεκτρονική μουσική αποκτά και μία πιο pop διάσταση.
Η ηλεκτρονική μουσική, πολυδιάστατη και ευέλικτη στη φόρμα όσο κανένα άλλο είδος μουσικής, είχε κι ένα άλλο πόδι, το πιο σκοτεινό από όλα. Δυνάμενη να δώσει φωνή στο σκότος και αντανακλώντας τα τότε κοινωνικά φαινόμενα άγριας βίας που ξέσπαγαν στην Αμερική μας χάρισε και την μουσική της ''μαυρίλας'' ούσα μάνα ειδών όπως το dark ambient, το drone και άλλα τέτοια ζοφερά είδη που ανθούν αυτήν την περίοδο.
Το οποίο μας φέρνει στον ιδιοφυή Mort Garson με το Lucifer Black Mass του 1971 και το ολοσκότεινο αβέρτα ηλεκτρονικό ΄΄In Ferneaux'' του Blanck Mass aka Benjamin John Power των Fuck Buttons που είναι και το νούμερο 19 μου για φέτος.
Άκου μερικά από τα καλύτερα και πιο επιδραστικά άλμπουμ στην ιστορία της ηλεκτρονικής μουσικής και το In Ferneaux εδώ
No comments:
Post a Comment