Blogovision 2021 - 1971: Μαντολίνα και Stratocasters

 

In the shuffling madness

Of the locomotive breath

Runs the all-time loser

Headlong to his death

Locomotive Breath, Jethro Tull

Η σχέση της rock με την folk είναι σαν την σχέση του Αδάμ με την Εύα. Δημιουργήθηκαν η μία για την άλλη με την folk να προϋπάρχει και την rock να παίρνει σάρκα και οστά από το ένα πλευρό της folk. Ενίοτε το ζευγάρι συντροφεύουν αρμονικά το blues, η jazz και άλλα είδη μουσικής, ακόμα και το metal.

Ήδη από τις αρχές των 60ς η folk έδινε δυναμικά το παρών, ασκώντας την επιρροή της στις πιο δυνατές στιγμές της άνθισης της rock, ακόμα και στις πιο hard rock, progressive και ψυχεδελικές εκφάνσεις της τελευταίας. Κλασσική περίπτωση οι Grateful Dead. 

Το φαινόμενο πήρε βιβλικές  διαστάσεις μετά το Woodstock και στις αρχές της δεκαετίας του 70.

Το 1971 γράφονται, ηχογραφούνται και κυκλοφορούν μερικά από τα πιο εμβληματικά κομμάτια και άλμπουμ όλων των εποχών που συνδυάζουν στοιχεία folk, blues, progressive, jazz και rock.

Στη Βρετανία ο Rod Stewart μας χαρίζει ένα από τα πιο επιτυχημένα flip sides στην ιστορία της μουσικής, ένα τραγούδι με αυτοβιογραφικά στοιχεία - η ερωτική σχέση ανάμεσα σε μια περπατημένη, ώριμη γυναίκα και έναν νεαρό άνδρα- βασισμένο σε μια παλιά ιστορία που τραγουδούσαν οι τροβαδούροι, την ιστορία της πόρνης Maggie May. To μαντολίνο παίρνει φωτιά , το ίδιο και τα charts.

Στις ΗΠΑ οι αισθησιακοί AMERICA κυκλοφορούν το επώνυμο άλμπουμ τους με το τραγούδι - σταθμό A Horse With No Name ενώ ο Don McLean σπάει τα charts με το ιστορικό American Pie, ένα γεμάτο συμβολισμούς και αναφορές τραγούδι - ύμνο στη γενιά της χαμένης αθωότητας.

Τρία πολύ διαφορετικά μεταξύ τους άλμπουμ από το ''Νησί''  συνδυάζουν με μοναδικό τρόπο στοιχεία της αγγλικής ή ιρλανδικής folk με στοιχεία της blues, jazz και rock μουσικής καταλήγοντας σε ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα που έστειλε τους δημιουργούς τους στο Πάνθεον των Θεών της Rock.

Ο πιτσιρικάς Ιρλανδός κιθαρίστας Rory Gallagher (λυσσάξτε, τον είδα live στα καλύτερά του στη Νέα Φιλαδέλφεια) κυκλοφορεί το παραγνωρισμένο στην εποχή του Deuce βάζοντας το πόδι του στην πόρτα που δεν ξαναέκλεισε ποτέ για πάρτη του παρά μόνο με τον άδικο και βασανιστικό θάνατό του σε ηλικία 47 ετών.

Ένας ακόμη Ιρλανδός, Βόρειο-Ιρλανδός, ο τσίφτης Van The Man Morrison κυκλοφορεί το Tupelo Honey - ένα αριστούργημα με έντονες επιρροές folk, jazz και blues - γράφω και μέσα στο μυαλό μου ακούγεται το θρυλικό Wild Night που είχα την μοναδική χαρά να ακούσω live στην εμφάνισή του το 2017, στο Primavera Sound Festival στην Βαρκελώνη .

Και τρίτο και φαρμακερό το Aqualung των Jethro Tull. Ποίηση φτιαγμένη από ανθρώπους που ο Θεός άφησε να του πάρουν τη θέση. 

Φέτος ένας επίσης Βρετανός τραγουδοποιός, ο εκκεντρικός Richard Dawson ξεφεύγει από την πεπατημένη και ενώνοντας τις δημιουργικές του δυνάμεις με τους σκοτεινούς Φινλανδούς Circle  μας προσφέρει έναν απρόσμενο δίσκο ''botanical rock'' όπως έγραψε ο Guardian ή hypno - folk- metal όπως αρέσκεται να λέει ο ίδιος o Dawson. Το HENKI.

Άκου το 9 μου φορώντας ακουστικά και μαζεύοντας φύλλα και σπόρους για το φυτολόγιό σου.

#10 Arab Strap- As Days Get Dark

#11 Caterina Barbieri – Fantas Variations

#12 Crawler – Idles

#13 For Those I Love – For Those I Love

#14 Jerusalem in My Heart – Qalaq

#15 Restive Plaggona - Restive Plaggona

#16 Liars - The Apple Drop

#17 Jung Jaeil – The Squid Game

#18 Xiu Xiu- OH NO

#19 Blanck Mass - In Ferneaux

#20 Jung Jaeil – Psalms