Blogovision 2021- 1971: Τα Ελληνικά και το #15 μου

 Το ξεχασμένο πηγάδι καραδοκούσε το θύμα του

Σαν σήμερα 6 Δεκέμβρη του 1990 χάσαμε τον Παύλο. Τα νέα κυκλοφόρησαν γρήγορα από τηλέφωνο σε τηλέφωνο, μαλάκα τόμαθες, πέθανε ο Παύλος. Ε, μάλλον OD.

Όχι ότι δεν ήταν αναμενόμενο - για όσους ήταν μέσα στα πράγματα - αλλά ήταν σαν να κλείνει κάποιος πίσω σου την πόρτα κάνοντας τεράστιο θόρυβο, χωρίς ούτε ένα αντίο. Το Ελληνικό Ροκ είχε χάσει τον Πρίγκηπά του. 

Ήταν 21 χρόνια πριν, το 1970, όταν είχαν φτιάξει με τον με τον Δεληγιαννίδη το Δάμων και Φιντίας και ένα χρόνο μετά όταν εντάξανε Το Ξέσπασμα και τον Γερο Μαθιό στο ''Ζωντανοί στο Κύτταρο''.

Το Ζωντανοί στο Κύτταρο είναι ο δίσκος των δίσκων μιας ολόκληρης εποχής. Τα καλύτερα ελληνικά acts της εποχής και μερικά από τα πιο επικά ελληνικά ''ροκάδικα'' τραγούδια ακούγονται live σε αυτόν, μέσα στο ιστορικό Κύτταρο Club.

Εκτός από τους Δάμων και Φιντίας, παίζουν Δέσποινα Γλέζου, ο Εξαδάκτυλος του Πουλίκα, τα Μπουρμπούλια του Σαββόπουλου και οι Socrates, όλοι με θρυλικά κομμάτια που κυμαίνονται από το κλασσικό ροκ ως την αβάν γκάρντ με το σουρεαλιστικό Ξεχασμένο Πηγάδι του Εξαδάκτυλου.

Είναι το 1971 που ένας άλλος από τον σημερινό Διονύσης Σαββόπουλος γράφει και κυκλοφορεί τον Μπάλλο, τον πρώτο ελληνικό ροκ δίσκο, με έντονες επιρροές από Bob Dylan, μία κορυφαία διασκευή του All Along The Watch Tower και αρκετά ακόμη τραγούδια που συνδυάζουν μπαλάντα - ροκ και βαλκανική folk. Δύο τραγούδια έχουν έντονο πολιτικό στίχο και, χωρίς να ντρέπομαι, οφείλω να σας πω κι εγώ ως άλλος Τάσος Φαληρέας ότι ο Μπάλλος είναι το πρώτο γνήσιο ροκ άλμπουμ που συνέβη στην Ελλάδα. Άκου το 

Όσο οι μπάτσοι κι οι χαφιέδες της χούντας κυνηγάνε τους μακρυμάλληδες και λογοκρίνουν τα τραγούδια που μας μεγάλωναν εμείς είχαμε χωριστεί (ξανά) σε δύο στρατόπεδα.

Socrates ή Poll?

Οι Socrates με τρεις σπουδαίους βιρτουόζους μουσικούς ( ακόμη πιστεύω πως ο αείμνηστος Σπάθας είναι στο TOP 3 των καλύτερων Ελλήνων κιθαριστών - μαζί με τον επίσης αείμνηστο Παπαντίνα και τον Τζίμη των Βατικιώτη των Sultans of Swing - κάποια εποχή πήγαινα σχεδόν κάθε βράδυ να τους ακούσω στο Skylab) κάνουν το ντεμπούτο τους στην δισκογραφία με το Socrates Drank The Conium και κερδίζουν τους οπαδούς της σκληρής ροκ.

Στον αντίποδα τύποι σαν εμένα, που αγαπάνε Moody Blues και Neil Young και την κουλτούρα των χίππις όπως την διαβάζουν μέσα από τα περιοδικά και την ακούνε μέσα από τους στίχους της μουσικής τους και τα σκοτεινά, μαύρα κομμάτια.

Οι Poll βγάζουν το Ταγάρι, το ΑΝΘΡΩΠΕ, το POLL, το ιστορικό ελληνικό άλμπουμ που τραγουδάει την αγάπη, τον έρωτα, την φιλία, την ανθρωπιά, το χάσμα των γενεών και την νιότη με τα συναισθήματά της. Μαζική τρέλα- η pop στα καλύτερά της,  κυκλοφόραγα σπίτι - σχολείο με το ταγάρι σαν τους φαντάρους με το όπλο τους. Τα τραγούδια απέξω  όλα, μοναδικές μπαλάντες ενώ είχα ερωτευθεί τον Λογαρίδη. Ένα από τα ελάχιστα άλμπουμ του παρελθόντος που μπορώ ακόμα να ακούσω ολόκληρο στο repeat.

Το 1971 ήταν μία γόνιμη χρονιά και για την Ελληνική ροκ, ίσως η καλύτερη αν σκεφτείς μόνο και μόνο τις δουλειές που προαναφέρθηκαν. 

Και η φετινή χρονιά ήταν γόνιμη με μερικούς σπουδαίους ελληνικούς δίσκους μεταξύ των οποίων o Θόρυβος η νέα δουλειά των Mechanimal και η Φαντασμαγορία Δύο του Pan Pan.

Συγχωρέστε με αμφότεροι - το ρίχνω και πάλι στην σκοτεινή ηλεκτρονική μουσική του Κερκυραίου Restive Plaggona που νομίζω φέτος έκανε την πιο ολοκληρωμένη και solid δουλειά του, το Restive Plaggona, που ενδείκνυται να ακούσεις οδηγώντας ενώ εγώ το ψηφίζω στο #15

#16 Liars - The Apple Drop

#17 Jung Jaeil – The Squid Game
#18 Xiu Xiu- OH NO
#19 Blanck Mass - In Ferneaux
#20 Jung Jaeil - Psalms